Na portalu RCL opublikowano projekt rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło. Projekt rozporządzenia stanowi wykonanie delegacji zawartej w art. 45 ust 5 i 6 PE. Konieczność wydania projektowanego rozporządzenia, poprzedzonego rozporządzeniem Ministra Energii z dnia 22 września 2017 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz. U. z 2018 r. poz. 1988), wynika z art. 107 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o promowaniu energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji („Ustawa CHP”).
Uwagi w ramach konsultacji publicznych projektu można zgłaszać do 6 marca 2020 r.
I. Cel wprowadzenia nowej regulacji:
Głównym celem, dla którego przygotowane zostało nowe rozporządzenie, jest potrzeba dostosowania metody kosztowej kształtowania taryfy na wytwarzanie ciepła w jednostkach kogeneracji do kształtu nowego mechanizmu wsparcia energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji.
W treści niniejszego rozporządzenia zaproponowano wprowadzenie zmian, które uelastyczniłyby proces zmiany taryfy w sytuacji zmian czynników zewnętrznych, takich jak: wzrost cen uprawnień do emisji gazów cieplarnianych, cen paliw czy energii elektrycznej, w szczególności w odniesieniu do jednostek kogeneracji, które stosują metodę benchamrkową, gdzie zasadniczo wszelkie impulsy, które wynikają ze zmian otoczenia rynkowego są przenoszone z opóźnieniem. W projekcie przewidziano również mechanizm umożliwiający pokrycie poniesionych już kosztów zakupu uprawnień do emisji gazów cieplarnianych w roku 2018, które nie zostały dotychczas pokryte w taryfie, co istotnie wpływa na kondycję przedsiębiorstw ciepłowniczych.
II. Zakres rozporządzenia:
W treści rozporządzenia zawarto:
- kryteria podziału odbiorców na grupy taryfowe;
- szczegółowe zasady ustalania opłat za przyłączenie do sieci, w tym sposób kalkulowania stawek opłat za przyłączenie;
- rodzaje cen i stawek opłat dla każdej koncesjonowanej działalności gospodarczej oraz sposób ich kalkulowania;
- uproszczony sposób kalkulacji cen i stawek dla ciepła wytwarzanego w jednostkach kogeneracji z zastosowaniem wskaźnika referencyjnego, o którym mowa w art. 47 ust. 2f ustawy Prawo energetyczne;
- sposób ustalania wskaźnika referencyjnego, o którym mowa w art. 46 ust. 6 pkt 4 ustawy Prawo energetyczne;
- sposób uwzględniania w taryfach poprawy efektywności i zmiany warunków wykonywanej działalności przez przedsiębiorstwa energetyczne;
- sposób prowadzenia rozliczeń z odbiorcami oraz między przedsiębiorstwami energetycznymi;
- sposób ustalania bonifikat za niedotrzymanie parametrów jakościowych nośnika ciepła i standardów jakościowych obsługi odbiorców;
- sposób ustalania opłat za nielegalny pobór ciepła.
III. Zestawienie zmian w stosunku do rozporządzenia taryfowego, które obowiązuje obecnie:
§ 14
– w celu dostosowania treści rozporządzenia do przepisów Ustawy CHP w zakresie uwzględnienia w metodzie kosztowej dla jednostek kogeneracji przychodów z tyt. udziału w mechanizmie wsparcia energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji, dokonano modyfikacji § 14 poprzez usunięcie we wzorze na planowany uzasadniony przychód ze sprzedaży ciepła symbol „PMC”, co wiąże się z wygaśnięciem systemu świadectw pochodzenia z kogeneracji;
§ 28
– wprowadzona zostanie dla źródeł ciepła (z wyłączeniem jednostek kogeneracji taryfowanych w oparciu o metodę benchmarkową) możliwość zmiany taryfy, w przypadku istotnej, nieprzewidzianej zmiany warunków wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorstwo energetyczne, w oparciu o współczynniki korygujące, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 3 lit. a) PE przy odpowiednim zastosowaniu trybu określonego w art. 47 ust. 2b PE .
Proponowana zmiana ma docelowo umożliwić Prezesowi URE zastosowanie istniejącego obecnie rozwiązania, o którym mowa w art. 47 ust. 2b PE, polegającego na możliwości ustalania współczynników korekcyjnych odzwierciedlających zmiany rynkowe zarówno „w dół” jak i „w górę”. Zastosowanie tego trybu skróci procedurę zatwierdzania taryf oraz zapobiegnie konieczności weryfikacji wszystkich kosztów uzasadnionych.
Ponadto, do treści § 28 projektowanego rozporządzenia dodano dodatkowo ust. 3, zgodnie z którym taryfa uproszczona, o której mowa w § 13 ust. 10 tego projektu, obowiązywać będzie przez okres jednego roku.
§ 41
– w granicach ust. 1 niniejszego przepisu, dokonano zmiany definicji Nz na moc zamówioną cieplną dla obiektów zasilanych z danego węzła cieplnego [w MW] ze względu na trudności z wyznaczeniem obliczeniowego natężenia przepływu wody w danym przyłączu do węzła cieplnego w odniesieniu do nowych budynków, który powstał po zmianie definicji w obecnie obowiązującym rozporządzeniu taryfowym dla ciepła.
§47
– zmianami objęto również przepisy przejściowe. W treści § 47 zaprojektowano mechanizm, który umożliwia jednorazowe pokrycie poniesionych kosztów uprawnień do emisji gazów cieplarnianych, które nie zostały przeniesione w średniej cenie sprzedaży ciepła publikowanej przez Prezesa URE w okresie dynamicznego wzrostu cen uprawnień do emisji gazów cieplarnianych (w roku 2018), stanowiącej podstawę do kalkulacji taryfy, które będą stosowane w latach 2019 i 2020 przez jednostki kogeneracji w ramach metody benchmarkowej.
Biorąc pod uwagę zróżnicowanie w poziomie emisyjności oraz w przydziale bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych, o których mowa w art. 10a dyrektywy ETS, koszty te wyniosły:
- w odniesieniu do jednostek kogeneracji opalanych paliwami węglowymi – 1,36 zł/GJ,
- dla jednostek kogeneracji opalanych paliwami gazowymi – 0,78 zł/GJ,
- dla pozostałych paliw – 0 zł/GJ.
Rozwiązanie zakłada, że w celu przeniesienia całości kosztu zakupu uprawnień do emisji gazów cieplarnianych, cena ciepła, o której mowa w § 13 ust. 1 rozporządzenia (podobnie jak w § 13 ust. 6) zostanie jednorazowo, w taryfie zatwierdzonej w okresie jednego roku od wejścia w życie rozporządzenia, powiększona o ww. koszty jednostkowe. Dotyczyć będzie to jednostek kogeneracji, które biorą udział w systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych oraz które zostały oddane do użytku nie później niż w dniu 31 grudnia 2017 r. Rozwiązanie to będzie miało charakter tymczasowy i będzie obejmować korektę kosztu już poniesionego, nieprzeniesionego w średnich cenach sprzedaży ciepła publikowanych przez Prezesa URE dla poszczególnych rodzajów paliw.
autor: Joanna Nowak, Kamil Iwicki, Wawrzynowicz i Wspólnicy Sp.k.