specustawa

Specustawa gazowa 2023 – część II: modyfikacja zasad przyłączania do sieci, zmiany w segmencie magazynowania oraz uzupełnienie procedury zmiany koncesji górniczej

Aktualności, Energetyka, Gaz, Orzecznictwo, , , , , Możliwość komentowania Specustawa gazowa 2023 – część II: modyfikacja zasad przyłączania do sieci, zmiany w segmencie magazynowania oraz uzupełnienie procedury zmiany koncesji górniczej została wyłączona

Zgodnie z zapowiedzią z poprzedniego artykułu – Specustawa gazowa 2023 – część I: system rekompensat dla przedsiębiorstw energetycznych oraz zasady odprowadzania odpisu gazowego na Fundusz Wypłaty Różnicy Ceny – dzisiaj przedstawiamy Państwu drugą część najistotniejszych zmian zaproponowanych pod koniec zeszłego roku przez ustawodawcę celem przeciwdziałania negatywnym skutkom skokowych podwyżek cen gazu ziemnego. W tekście skupimy się na trzech elementach:

  • zmianach przepisów w zakresie przyłączania do sieci,
  • certyfikacji operatora systemu magazynowania oraz wydłużeniu funkcjonowania dotychczasowego systemu utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego oraz
  • modyfikacjach przepisów dotyczących zmiany koncesji górniczej.

Powyższe poprawki mają istotne znaczenie dla branży gazowniczej, niemniej, co po krótce zreferujemy na końcu artykułu, ustawa z dnia 15 grudnia 2022 r. o szczególnej ochronie niektórych odbiorców paliw gazowych w 2023 r. w związku z sytuacją na rynku gazu (specustawa gazowa 2023) przewiduje jeszcze wiele istotnych zmian w zakresie elektroenergetyki czy odnawialnych źródeł energii.

Zmiany w zakresie przyłączania do sieci

Niedawno wprowadzone zmiany doprecyzowują kwestie dotyczące przekazywania informacji o odmowie przyłączenia w trybie publicznoprawnym, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne. Poza wydzieleniem ostatniego zdania przepisu art. 7 ust. 1 ustawy Prawo energetyczne do osobnego ustępu, specustawa gazowa 2023 dodaje przepis, który zobowiązuje przedsiębiorstwo energetyczne, po odmówieniu przyłączenia z przyczyn ekonomicznych, nie tylko do powiadomienia Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (Prezes URE) o odmowie i jej przyczynach, ale także podania szacowanej wysokości opłaty za przyłączenie uzgodnionej z zainteresowanym. Co więcej, przedsiębiorstwo jest także zobowiązane do przekazania ubiegającemu się o przyłączenie do sieci informacji o „sposobie kalkulacji opłaty z wyszczególnieniem istotnych elementów nakładów inwestycyjnych przyjętych do kalkulacji opłaty”.

Jak wskazano w uzasadnieniu do projektu specustawy gazowej 2023 zmiana ta ma przyspieszyć proces decyzyjny inwestorów, którzy znając szacowaną wartość opłaty za przyłączenie i szacunek kosztów niezbędnych robót związanych z rozbudową sieci będą mogli wyrazić wolę zawarcia umowy o przyłączenie w trybie art. 7 ust. 9 ustawy Prawo energetyczne. Dodatkowo ustawodawca ułatwił realizację takiego przyłączenia poprzez przewidzenie możliwości budowy i rozbudowy odcinków sieci służących do przyłączenia przez podmiot ubiegający się o przyłączenie do sieci, co pozwoli na wyeliminowanie w wielu przypadkach opóźnień takiej rozbudowy.

W tym segmencie warto jeszcze wspomnieć o jednej zmianie, która nie dotyczy gazownictwa, lecz jest bez wątpienia ważna dla naszych czytelników. Chodzi o doprecyzowanie przepisów dotyczących współpracy mikroinstalacji z magazynem energii elektrycznej. Dotychczas niejasne przepisy powodowały, że prosumenci rozliczający się w tzw. systemie opustów, po rozbudowie mikroinstalacji o magazyn energii elektrycznej przechodzili na niższy współczynnik rozliczenia, tj. z 0,8 na 0,7. W efekcie byli oni zobowiązani do przekazywania większej „części” wyprodukowanej nadwyżki energii elektrycznej do sprzedawcy. Dodanie art. 7 ust. 8d12 ustawy Prawo energetyczne ma na celu doprecyzowanie, że do mocy zainstalowanej mikroinstalacji nie wlicza się mocy zainstalowanej magazynu energii elektrycznej, o ile:

  • moc zainstalowana magazynu energii elektrycznej jest nie większa, niż moc zainstalowana elektryczna mikroinstalacji,
  • łączna moc możliwa do wprowadzenia do sieci dystrybucyjnej przez mikroinstalację z magazynem energii elektrycznej jest nie większa, niż moc zainstalowana elektryczna tej mikroinstalacji.

Zmiany w segmencie magazynowania paliw gazowych

W kwietniu ubiegłego roku w artykule Zmiany w unijnych przepisach dotyczących bezpieczeństwa dostaw gazu po krótce przedstawiliśmy plany Komisji Europejskiej na zwiększenie bezpieczeństwa gazowego Unii Europejskiej przede wszystkim w drodze zmian przepisów regulujących funkcjonowanie przedsiębiorstw magazynujących gaz ziemny. W związku z wejściem w życie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/1032 z dnia 29 czerwca 2022 r. w sprawie zmiany rozporządzeń (UE) 2017/1938 i (WE) nr 715/2009 w odniesieniu do magazynowania gazu, ustawodawca zrealizował nałożony na państwa członkowskie obowiązek zapewnienia, aby każdy operator systemu magazynowania, w tym każdy operator systemu magazynowania kontrolowany przez operatora systemu przesyłowego, był poddany certyfikacji.

Celem wprowadzenia przepisów art. 9h3 ustawy Prawo energetyczne jest zmniejszenie ryzyka wystąpienia sytuacji, w której niezweryfikowane podmioty, poprzez fakt posiadania na terenie Polski pojemności magazynowych bądź całych magazynów gazu, mogą wpływać na sytuację rynkową w drodze celowego opróżniania zapasów gazu ziemnego bądź uciekania się do innych technik manipulacyjnych. Prezes URE przez przyznanie certyfikatu sprawdza oraz potwierdza, czy przedsiębiorstwo energetyczne ubiegające się o status operatora systemu magazynowania spełnia wszystkie wymogi świadczące o jego niezależności.

W powiązaniu z powyższymi zmianami pozostają poprawki wprowadzone przez dodanie przepisu art. 70c ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym. Z początkiem 2022 r. do tej ustawy dodano przepisy umożliwiające przedsiębiorstwu energetycznemu wykonującemu działalność w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą i podmiot dokonujący przywozu gazu ziemnego zlecenie Rządowej Agencji Rezerw Strategicznych, w drodze umowy, wykonywanie zadań w zakresie utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego (usługa biletowa świadczona przez RARS). Dotychczasowe przepisy pozwalały na umówienie się z Agencją co do realizacji zlecenia w okresie do 30 września 2022 r. oraz w okresie od 1 października 2022 r. do 30 września 2023 r.

Specustawa gazowa 2023 umożliwia uczestnikom rynku skorzystanie z usługi biletowej świadczonej przez RARS w roku gazowym zaczynającym się z dniem 1 października 2023 r. aż do 30 września 2024 r. W ocenie pomysłodawców, rozwiązanie to „wpłynie pozytywnie na gwarancję utrzymywania zapasu obowiązkowego na odpowiednim poziomie, zapewniając równocześnie większą elastyczność działania po stronie przedsiębiorstw energetycznych wykonujących działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą oraz podmiotom dokonującym przywozu gazu ziemnego, co do wyboru formy, w jakiej zdecydują się na wypełnienie ww. obowiązku”.

Modyfikacje przepisów dotyczących zmiany koncesji górniczej

Do momentu wejścia w życie specustawy gazowej 2023 przedsiębiorca w razie stwierdzenia, że rzeczywiste szkodliwe wpływy robót górniczych prowadzonego przez niego zakładu górniczego przekraczają granice terenu górniczego wyznaczone w koncesji, był obowiązany do niezwłocznego złożenia wniosku o zmianę koncesji poprzez wyznaczenie nowych granic terenu górniczego, tak aby granice te uwzględniały przestrzeń objętą rzeczywistymi szkodliwymi wpływami robót górniczych tego zakładu górniczego. Regulacjom tym wymykały się jednak problemy powstające w okresie pomiędzy złożeniem przez niego wniosku o zmianę koncesji, a wydaniem przez organ koncesyjny decyzji zmieniającej koncesję i wyznaczającej granice terenu górniczego odpowiadające rzeczywistym szkodliwym wpływom robót górniczych. W szczególności w okresie tym niemożliwe było uzyskanie decyzji organu nadzoru górniczego zatwierdzającej plan ruchu zakładu górniczego uwzględniający rzeczywiste szkodliwe oddziaływania robót górniczych.

Aby przeciwdziałać uciążliwościom wynikającym z tych rozwiązań specustawa gazowa 2023 wprowadziła do art. 34 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze przepisu ust. 2a, który umożliwia przedsiębiorcy w okresie pomiędzy złożeniem wniosku o zmianę koncesji, a wydaniem przez organ koncesyjny decyzji zmieniającej koncesję i wyznaczającej nowe granice terenu górniczego, sporządzenie planu ruchu zakładu górniczego już uwzględniającego rzeczywiste szkodliwe wpływy robót górniczych tego zakładu górniczego, pomimo że w koncesji nie zmieniono jeszcze granic terenu górniczego. W konsekwencji umożliwiono organom nadzoru górniczego zatwierdzenie planu ruchu zakładu górniczego uwzględniającego rzeczywiste szkodliwe wpływy robót górniczych tego zakładu górniczego, zanim dojdzie do zmiany koncesji wyznaczającej nowe granice terenu górniczego. Warto podkreślić, że powyższe dotyczy jedynie podziemnych zakładów górniczych, ponieważ specyfika prowadzenia robót górniczych w przypadku otworowych zakładów górniczych sprawia, że problemy te w odniesieniu do tych zakładów górniczych nie występują.

Co jeszcze istotne, ustawodawca przewidział przepis przejściowy umożliwiający przedsiębiorcom uzyskanie decyzji zatwierdzającej plan ruchu zakładu górniczego z zastosowaniem art. 34 ust. 2a ustawy Prawo geologiczne i górnicze również w odniesieniu do planów ruchów zakładu górniczego sporządzonych i przedłożonych organom nadzoru górniczego przed wejściem w życie tego przepisu, w przypadku których postępowanie w sprawie zatwierdzenia planu ruchu zakładu górniczego do dnia wejścia w życie specustawy gazowej 2023 nie zostało zakończone wydaniem decyzji.

***

Wreszcie należy wspomnieć, że specustawą gazową 2023 wprowadzono jeszcze następujące zmiany:

  • rozszerzono grupę odbiorców z przepisu art. 62b ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo energetyczne o spółdzielnie i wspólnoty mieszkaniowe, które z mocy ustawy, umowy lub innego tytułu prawnego są uprawnione lub zobowiązane do zapewnienia paliwa gazowego w lokalach mieszkalnych na potrzeby zużycia przez gospodarstwa domowe lub w lokalach podmiotów, o których mowa w przepisie art. 62b ust. 1 pkt 2 lit. d ustawy Prawo energetyczne,
  • umożliwiono finansowanie rekompensat wypłacanych przedsiębiorstwom energetycznym ze środków uzyskanych ze sprzedaży w drodze aukcji uprawnień emisji, które na wniosek ministra właściwego do spraw klimatu mogłyby zostać przekazane do Funduszu Przeciwdziałania COVID-19,
  • wydłużono termin, w jakim będą rozpatrywane wnioski o wypłatę dodatku węglowego,
  • doprecyzowano przepisy ustawy z dnia 27 października 2022 r. o środkach nadzwyczajnych mających na celu ograniczenie wysokości cen energii elektrycznej oraz wsparciu niektórych odbiorców w 2023 roku w celu wyeliminowania wątpliwości interpretacyjnych,
  • dodano przepisy umożliwiające poprawę warunków inwestycyjnych dla realizowanych projektów morskich farm wiatrowych oraz doprecyzowujące ustawę z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych,
  • przedłużono zawieszenie wypłaty dodatku energetycznego,
  • dodano nowe przepisy dotyczące certyfikacji wodoru w ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw.

Autor: Marcel Krzanowski, Wawrzynowicz & Wspólnicy sp. k.

Szybsza budowa sieci elektroenergetycznych? Rząd planuje zmiany w specustawie

Aktualności, Budownictwo, Elektroenergetyka, , , , Możliwość komentowania Szybsza budowa sieci elektroenergetycznych? Rząd planuje zmiany w specustawie została wyłączona

Na początku października 2022 r. w wykazie Rządowego Centrum Legislacji opublikowano projekt ustawy o zmianie ustawy o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych oraz niektórych innych ustaw (UD437). Jak można wyczytać we wcześniejszym komunikacie z wykazu prac legislacyjnych i programowych Rady Ministrów, wejście w życie projektowanych zmian ma usprawnić przebieg procesów inwestycyjnych przy sieciach elektroenergetycznych, co ma umożliwić szybsze przyłączenie nowych, odnawialnych jednostek wytwórczych do Krajowego Systemu Elektroenergetycznego, a tym samym zapewnić więcej czystej energii w polskich domach. Chodzi przede wszystkim o zmianę przepisów w taki sposób, aby adaptacja sieci dystrybucyjnych do dwukierunkowego ruchu sieci przebiegała szybko od strony proceduralnej.

W artykule przybliżamy najważniejsze propozycje zmian w ustawie z dnia 24 lipca 2015 r. o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych (dalej jako „specustawa”) oraz w ustawach regulujących proces inwestycyjny.

Inwestycje towarzyszące strategicznym inwestycjom w zakresie sieci przesyłowych

Najważniejszą zmianą proponowaną w specustawie jest dodanie definicji legalnej inwestycji towarzyszącej, która ma obejmować inwestycje w sieci dystrybucyjne o napięciu znamionowym 110 kV lub wyższym, w szczególności w koordynowaną sieć 110 kV w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (dalej jako „Prawo energetyczne”), ujęte w załączniku do specustawy lub w akcie wykonawczym przyjętym na podstawie przepisów jej art. 3c.

Objęcie inwestycji towarzyszących reżimem przewidzianym dla strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych ma nastąpić poprzez dodanie przepisów art. 3b ust. 1 i 2 specustawy. Ich treść ma się sprowadzać do nakazu odpowiedniego stosowania i rozumienia poszczególnych sformułowań stosowanych dotychczas do inwestora, rozumianego jako operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego, przy ich stosowaniu do operatorów systemów dystrybucyjnych elektroenergetycznych.

Ponadto, jak już wspomniano, twórcy projektu przewidują dodanie do specustawy uprawnienia dla Rady Ministrów do określania w drodze rozporządzenia listy inwestycji już istniejącej infrastruktury, do których, w drodze wyjątku, zastosowanie znajdą przepisy specustawy (art. 3c specustawy).

Ostatnią, jednak drugą co do istotności zmianą w specustawie, jest uchylenie przepisu art. 35 ust. 2 specustawy. Obecnie przepis ten ogranicza czasowo możliwość korzystania z rozwiązań wynikających ze specustawy do 31 grudnia 2030 r. W uzasadnieniu można wyczytać, że „[u]chylenie tego przepisu jest konieczne mając na uwadze rozbudowanie listy inwestycji mogących skorzystać z udogodnień w zakresie procesu inwestycyjnego”. Zdaniem twórców projektu, rozwiązanie to ma przyczynić się do szybszej realizacji założeń Polityki energetycznej Polski do 2040 r.

Zmiany w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym

Rozbudowa obiektów liniowych (np. sieci elektroenergetycznych) zaczyna się od zaplanowania jej przebiegu. Jest to ważny (jeśli nie najważniejszy) etap procesu inwestycyjnego, gdyż ogranicza ryzyko wystąpienia niebezpieczeństw spowodowanych sąsiedztwem sieci elektroenergetycznych czy gazowych dla mieszkańców domów jednorodzinnych czy osiedli mieszkaniowych. Stąd w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej jako „ustawa o planowaniu”) planuje się wprowadzenie rozwiązań, które zapewniają większą współpracę między organami gmin a operatorami systemów elektroenergetycznych w zakresie planowania lokalizacji takich obiektów. Wyraża się to w poszerzeniu istniejącego obowiązku spoczywającego na organie uzgadniającym projekt studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy z operatorem systemu przesyłowego elektroenergetycznego (art. 11 ustawy o planowaniu). Obecnie uzgodnienia dotyczą zagospodarowania gruntów leżących w odległości nie większej niż:

  • 40 metrów od osi istniejącej linii elektroenergetycznej najwyższych napięć, w przypadku gdy górne napięcie tej linii elektroenergetycznej jest równe 220 kV lub większe niż 220 kV,
  • 70 metrów od osi istniejącej linii elektroenergetycznej najwyższych napięć, w przypadku gdy górne napięcie tej linii elektroenergetycznej jest równe 750 kV lub większe niż 750 kV.

Do tego dodany ma zostać obowiązek uzgodnień w zakresie zagospodarowania gruntów leżących w odległości nie większej niż 25 metrów od osi napowietrznej linii elektroenergetycznej o napięciu znamionowym 220 kV.

Analogiczna zmiana ma dotknąć uzgodnień przy sporządzeniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (art. 17 ustawy o planowaniu) oraz wydawaniu decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (art. 53 ustawy o planowaniu).

Projekt przewiduje również zmiany w katalogu przesłanek wydania decyzji o warunkach zabudowy, które są określone w przepisie art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu. Obecnie możliwość wydania pozytywnego rozstrzygnięcia powstaje, gdy m.in. zamierzona inwestycja nie znajduje się w obszarze strefy kontrolowanej wyznaczonej po obu stronach gazociągu oraz strefy bezpieczeństwa wyznaczonej po obu stronach rurociągu. Do tego zestawu planuje się dodać ograniczenie dotyczące sieci elektroenergetycznych – zamierzenie budowlane nie będzie mogło znajdować się w obszarze sąsiadującym z linią elektroenergetyczną najwyższych napięć, wyznaczonym po obu stronach osi linii. Jednak spełnienie tej przesłanki, jak i innych zawartych w przepisie art. 61 ust. 1 pkt 6 ustawy o planowaniu, nie będzie konieczne, gdy ubiegający się o wydanie warunków zabudowy uzgodni zmiany w zagospodarowaniu terenu z właścicielem sieci. Uzgodnienie to powinno zostać przedłożone właściwemu organowi.

Zmiany w ustawie o gospodarce nieruchomościami

Usprawnienie procesu inwestycyjnego przy sieciach elektroenergetycznych nie może nastąpić bez odpowiednich zmian w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (dalej jako „ustawa o gospodarce nieruchomościami”). To ona bowiem przewiduje uprawnienie starosty do wydania decyzji w sprawie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości i zezwolenia m.in. na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej (art. 124 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Przed wydaniem rozstrzygnięcia w takiej sprawie zainteresowany wykonaniem prac przy obiekcie liniowym jest zobowiązany do przeprowadzenia rokowań z właścicielem bądź użytkownikiem wieczystym nieruchomości, przez którą przebiega obiekt, w sprawie uzyskania zgody na przeprowadzenie takich prac. Dotychczas nie narzucano żadnej formy prowadzenia rokowań. Stąd po stronie właścicieli i użytkowników wieczystych nieruchomości wielokrotnie dochodziło do odwlekania czy też unikania przystąpienia do rokowań.

W projekcie proponuje się doszczegółowienie przepisów przez określenie, że rokowania powinny być prowadzone w formie dokumentowej, czyli poprzez złożenie oświadczenia woli w postaci dokumentu tak, aby można było ustalić osobę je składającą (art. 124 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Ta zmiana ma spowodować, że inwestor i właściciel/użytkownik będą mogli komunikować się w ramach rokowań nie tylko dokumenty pisemne, ale także inne odpowiadające przepisom ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

Dodatkowo, proponuje się ograniczenie terminu prowadzenia rokowań do 30 dni od dnia złożenia pierwszego oświadczenia woli przez którąkolwiek ze stron. Przekroczenie terminu lub negatywny wynik rozmów ma stanowić podstawę dla starosty do wydania decyzji.

Zmiany w ustawie Prawo budowlane

Ważne zmiany mają dotknąć także przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (dalej jako „Prawo budowlane”). Dotyczą one przede wszystkim usprawnień proceduralnych na poszczególnych etapach procesu inwestycyjnego.

W pierwszej kolejności planuje się korektę w definicji legalnej terminu „przebudowa”, który ma oznaczać wykonanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość lub liczba kondygnacji; zmiany charakterystycznych parametrów są dopuszczalne w przypadku dróg w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego oraz linii elektroenergetycznych (art. 3 pkt 7a Prawa budowlanego). Zmiana ta ma spowodować, że znaczna część inwestycji planowanych przez operatorów systemów elektroenergetycznych, które dotychczas były kwalifikowane w inny sposób, zacznie być uznawana za przebudowy.

Co więcej, projektodawcy chcą, aby konieczność przebudowy np. sieci elektroenergetycznej była okolicznością, która aktualizuje uprawnienie starosty do zobowiązania, w drodze decyzji, właściciela, użytkownika wieczystego lub osobę, której przysługują inne prawa rzeczowe do nieruchomości do udostępnienia nieruchomości w celu m.in. wykonania czynności związanych z konserwacją, remontami oraz usuwaniem awarii ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń, nienależących do części składowych nieruchomości, służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej (art. 124b ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomości). Konserwacja, o której mowa w przepisie, ma zostać zastąpiona właśnie przebudową.

Kolejno, twórcy projektu chcą, aby w przypadku budowy obiektu liniowego, a także innych robót budowlanych z nim związanych, zastosowanie znajdowała szczególna forma informowania stron o decyzjach i innych czynnościach (publiczne obwieszczenie) w przypadku nieruchomości o nieuregulowanym stanie prawnym (art. 5a ust. 1a Prawa budowlanego). Dotychczas w tego typu przypadkach inwestorzy mieli trudność z ustaleniem terminu, w którym decyzje wydane w oparciu o przepisy Prawa budowalnego stawały się ostateczne.

Następną zmianą przyspieszającą proces inwestycyjny jest ograniczenie kręgu stron w postępowaniu w sprawie wydania pozwolenia na budowę. Za takie nie mają zostać uznane osoby, wobec których wydana została decyzja w sprawie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości i zezwolenia wykonywania określonych działań w oparciu o przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami bądź decyzja dotyczącej ograniczenia korzystania z nieruchomości wydanej w oparciu o przepisy specustawy (art. 28 ust. 2a Prawa budowlanego).

Ostatnim uproszczeniem dla inwestorów ma być zwolnienie z obowiązku uzyskania przez inwestorów pozwolenia na budowę dla budowy sieci elektroenergetycznych obejmujących napięcie znamionowe niższe niż 110 kV, jednak tylko dla tych wskazanych w planach rozwoju w zakresie zaspokojenia obecnego i przyszłego zapotrzebowania na paliwa gazowe lub energię przyjmowanych zgodnie z przepisami Prawa energetycznego (art. 29 ust. 1 Prawa budowlanego). Przy tego typu inwestycjach konieczne będzie dokonanie zgłoszenia.

***

Powyższe propozycje wpisują się w trend działań polegający na uproszczeniu i przyspieszeniu procesów inwestycyjnych. Korzyści stąd wynikające mają dotyczyć wszystkich inwestorów – zarówno podmiotów zainteresowanych szybką rozbudową infrastruktury krytycznej, jak i osób planujących budowę domu jednorodzinnego bez zbędnych formalności (o korzystnych zmianach w tym zakresie pisaliśmy w jednym z ostatnich artykułów). Należy jednak podkreślić, że wszelkie próby poszerzenia zakresu stosowania tzw. specustaw inwestycyjnych muszą być wyważone i uwzględniać niedogodności dla stron procesów inwestycyjnych oraz oczekiwane (korzystne dla ogółu) rezultaty. Zatem strona społeczna powinna możliwie najszerzej wziąć udział w konsultacjach publicznych tego projektu.

Autor: Marcel Krzanowski, Wawrzynowicz & Wspólnicy sp. k.

Zamiana gruntów leśnych dla celów inwestycyjnych – projekt nowej specustawy

Aktualności, Budownictwo, Energetyka, Środowisko, , , , , , , , , , , , , Możliwość komentowania Zamiana gruntów leśnych dla celów inwestycyjnych – projekt nowej specustawy została wyłączona

We wtorek 13 lipca 2021 r. Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych ze specjalnym przeznaczeniem gruntów leśnych (UD243). Projektowana regulacja ma na celu wprowadzenie czasowej możliwości dokonania zamiany lasów, gruntów i innych nieruchomości Skarbu Państwa pozostających w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (Lasy Państwowe), położonych w Jaworznie i Stalowej Woli, oraz terenów Skarbu Państwa z nimi sąsiadujących, na inne lasy, grunty lub nieruchomości, na których można prowadzić gospodarkę leśną. Dodatkowo przewidziano możliwość dokonania zamiany lasów, gruntów i innych nieruchomości Skarbu Państwa sąsiadujących ze wspomnianymi nieruchomościami na lasy, grunty i inne nieruchomości, lecz tylko w ściśle określonych przypadkach. W tym miejscu należy wskazać, że obecnie zamiana lasów, gruntów i innych nieruchomości Skarbu Państwa pozostających w zarządzie Lasów Państwowych jest regulowana art. 38e ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach.

PODSTAWOWE ZAŁOŻENIA

Fundamentalne znaczenie dla projektowanej regulacji ma art. 1 określający warunki dokonania wspomnianych zamian. Zgodnie z przywołanym przepisem nieruchomości Skarbu Państwa pozostające w zarządzie Lasów Państwowych mogą być przedmiotem zamiany na lasy, grunty i inne nieruchomości w przypadkach uzasadnionych potrzebami i celami:

I. polityki państwa związanej ze wspieraniem rozwoju i wdrażaniem projektów dotyczących energii, elektromobilności lub transportu, służących upowszechnianiu nowych technologii oraz poprawie jakości powietrza, albo

II. strategicznej produkcji dla obronności państwa, wysokich technologii elektronicznych i procesorów, elektromobilności, innowacyjnej technologii wodorowej, lotnictwa, motoryzacji oraz przemysłu tworzyw sztucznych.

W załączniku do projektu wymieniono 80 nieruchomości, których może dotyczyć zamiana.

Dodatkowo projekt przewiduje, że lasy, grunty i inne nieruchomości sąsiadujące z nieruchomościami, o których mowa wyżej, mogą być przedmiotem zamiany na lasy, grunty i inne nieruchomości zgodnie ze wskazanymi celami, jednak tylko w przypadku gdy jest to niezbędne do prawidłowej realizacji tych celów.

PRZEBIEG ZAMIANY OD STRONY PROCEDURALNEJ

Projekt wprowadza dwutorowe postępowanie w sprawie zamiany wspomnianych nieruchomości. Gdy sprawa ma dotyczyć nieruchomości Skarbu Państwa pozostających w zarządzie Lasów Państwowych (art. 1 ust. 1 projektowanej ustawy), zamiana ma być dokonywana przez Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych na wniosek ministra właściwego do spraw środowiska złożony w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw klimatu oraz ministrem właściwym do spraw gospodarki. Następować ma to przy uwzględnieniu kryterium wielkości powierzchni nieruchomości, po ich wycenie przez osoby posiadające uprawnienia z zakresu szacowania nieruchomości (element niezmieniony w porównaniu z obowiązującymi przepisami), bez obowiązku dokonywania dopłat w przypadku różnej wartości zamienianych nieruchomości.

Z kolei w przypadku lasów, gruntów i nieruchomości Skarbu Państwa sąsiadujących ze wskazanymi wyżej nieruchomościami, zamiana ma być dokonywana przez organ właściwy zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (starosta lub organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego) na wniosek ministra właściwego do spraw środowiska złożony w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw klimatu oraz ministrem właściwym do spraw gospodarki, przy uwzględnieniu kryterium wielkości powierzchni nieruchomości, po ich wycenie przez osoby posiadające uprawnienia z zakresu szacowania nieruchomości, bez obowiązku dokonywania dopłat w przypadku różnej wartości zamienianych nieruchomości.

Zamiana ma być dokonywana po uzyskaniu pozytywnej opinii komisji sejmowej właściwej do spraw leśnictwa i gospodarki leśnej, która ma miesiąc na jej przedstawienie. W razie niewydania opinii w terminie uważa się, że opinia jest pozytywna. Zamiana następuje w drodze umowy, która musi określać cel, na jaki zamiana jest dokonywana.

TRUDNOŚCI LOKALIZACYJNE

Autorzy projektu wskazują, że w obecnym stanie prawnym (przy uwzględnieniu całości uwarunkowań: powierzchniowych, przestrzennych, infrastrukturalnych, komunikacyjnych i środowiskowych, jakie niekiedy muszą zostać spełnione w celu ustalenia lokalizacji pod daną inwestycję) często zdarza się, że ustalenie lokalizacji „jest dość utrudnione lub wręcz niemożliwe”.

Projektowane rozwiązanie ma stanowić wsparcie w powyższym zakresie dla inwestycji zgodnych z potrzebami i celami polityki państwa, zwłaszcza inwestycji związanych z rozwojem i wdrażaniem projektów dotyczących energii, elektromobilności lub transportu, służących upowszechnianiu nowych technologii oraz poprawie jakości powietrza, a także z potrzebami i celami strategicznej produkcji dla obronności państwa, wysokich technologii elektronicznych i procesorów, elektromobilności, innowacyjnej technologii wodorowej, lotnictwa, motoryzacji oraz przemysłu tworzyw sztucznych.

To wsparcie jest jednak ograniczone w czasie. Jak wskazuje projektowany art. 7, zamiany mogą być dokonywane w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy.

MECHANIZMY OGRANICZAJĄCE

Z uwagi na szczególny charakter gruntów mających podlegać zamianie, projektodawcy przewidzieli szereg mechanizmów mających na celu ograniczenie możliwości dokonywania zamiany lasów, gruntów i innych nieruchomości Skarbu Państwa w przypadkach konieczności zapewnienia lokalizacji dla określonych inwestycji.

Jednym z nich jest wspomniana czasowość obowiązywania przepisów stwarzających możliwość dokonywania takiej zamiany. O czym także była już mowa, przedmiotem zamiany na lasy, grunty i inne nieruchomości w celu lokalizacji inwestycji będą mogły być tylko i wyłącznie lasy, grunty i inne nieruchomości Skarbu Państwa pozostające w zarządzie Lasów Państwowych określone w załączniku do ustawy stanowiącym wykaz konkretnych działek ewidencyjnych. Dodatkowa weryfikacja zasadności planowanej zmiany ma być także zapewniona przez wspomniany udział komisji sejmowej. Jej partycypacja ma niebagatelne znaczenie dla pomyślności przedsięwzięcia zamiany, gdyż umowa dokonana bez uzyskania pozytywnej opinii będzie nieważna.

To jednak nie koniec ograniczeń. Z zakresu przedmiotowego ustawy mają zostać wyłączone tereny pozostające w zarządzie Lasów Państwowych objęte prawnym formami ochrony przyrody określone ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, tj. tereny, na których znajdują się parki narodowe, rezerwaty przyrody, parki krajobrazowe, obszary chronionego krajobrazu i obszary Natura 2000. Dalej, projekt ma wprowadzić zastrzeżenie, zgodnie z którym w wyniku zamiany podyktowanej potrzebami zapewnienia lokalizacji dla określonych inwestycji, Lasy Państwowe ma otrzymywać w zarząd jedynie lasy, grunty lub nieruchomości, na których możliwe jest prowadzenie gospodarki leśnej.

Wprowadzone mają zostać także ograniczenia o charakterze podmiotowym. Stroną umowy zamiany ma być jedynie:

  • państwowa osoba prawna w rozumieniu art. 3 ust. 1-3 ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym, lub
  • osoba prawna, w której Skarb Państwa posiada większość akcji w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym, lub
  • jednostka samorządu terytorialnego.

Warto także wspomnieć o mechanizmach zabezpieczających interesy Skarbu Państwa w przypadku gdyby dana inwestycja, pod lokalizację której dokonano zamiany gruntów, nie została zrealizowana. Jeżeli w terminie 10 lat od dnia dokonania zamiany nie zostanie zrealizowana inwestycja, na cele lokalizacji której została dokonana zamiana, Lasy Państwowe (albo podmiot wnioskujący o dokonanie zamiany nieruchomości sąsiadujących) będzie mogło żądać:

I. zwrotu nieruchomości będących przedmiotem zamiany od każdoczesnego ich właściciela, przy czym zwrot ma być dokonywany przez ponowną zamianę nieruchomości, albo

II. zapłaty przez podmiot, z którym zawarto umowę zamiany, określonej w tej umowie różnicy między wartością zamienianych nieruchomości, będących przedmiotem zamiany, jeżeli wartość nieruchomości będących przed zamianą własnością Skarbu Państwa była wyższa niż wartość nieruchomości, które Skarb Państwa otrzymał w wyniku zamiany.

Ustawa ma wejść w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Autor: Marcel Krzanowski, Kancelaria Wawrzynowicz & Wspólnicy sp. k.