stacja gazu ziemnego

Obowiązki operatora systemu dystrybucyjnego gazowego w zakresie rozwoju i funkcjonowania infrastruktury wynikające z projektu ustawy o elektromobilności

Projekt ustawy o elektromobilności przewiduje nałożenie na operatorów systemów dystrybucyjnych elektroenergetycznych oraz gazowych szeregu nowych obowiązków związanych z rozwojem i funkcjonowaniem infrastruktury. Są to zarówno obowiązki związane z budową czy naprawą stacji gazu ziemnego, jak i obowiązki planistyczne czy organizacyjne.

Należy zwrócić uwagę, że obowiązki operatora systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego (OSDe) oraz operatora systemu dystrybucyjnego gazowego (OSDg), które przewidziano w projekcie ustawy, znacząco się różnią. W założeniu projektu ustawy, infrastruktura do ładowania pojazdów elektrycznych w pierwszym okresie, tj. w latach 2019-2020 ma być rozwijana w oparciu o zasady rynkowe, natomiast dopiero, gdy okaże się, że rozwój infrastruktury na takich zasadach nie był wystarczający, do budowy stacji ładowania zobowiązany będzie OSDe. Przy tym OSDg ma od początku obowiązek budowy stacji gazu ziemnego oraz wykonywania przedsięwzięć w zakresie modernizacji, rozbudowy czy naprawy infrastruktury. Jak czytamy w uzasadnieniu projektu, „zastosowane przez projektodawcę podejście ma charakter nakazowo-administracyjny z uwagi na charakter rynku gazu ziemnego wykorzystywanego w transporcie. Niewielka liczba pojazdów napędzanych tym paliwem powoduje nikłe zainteresowanie inwestorów dla budowy odpowiedniej infrastruktury”.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 projektu ustawy, OSDg opracowuje program budowy stacji gazu ziemnego oraz przedsięwzięć w zakresie modernizacji, rozbudowy albo budowy sieci niezbędnych do przyłączenia tych stacji i uzgadnia do z operatorem systemu przesyłowego. Program ten opracowywany jest na 5 lat i stanowi części planu rozwoju przedsiębiorstwa. Program obejmuje wyłącznie gminy, w których liczba mieszkańców wynosi co najmniej 100 tys., i w której zostało zarejestrowanych co najmniej 60 tys. pojazdów samochodowych, a przy tym na 1000 mieszkańców tej gminy przypada minimum 400 pojazdów. W programie mają być ujęte między innymi takie informacje jak: liczba planowanych stacji gazu ziemnego, parametry techniczne i lokalizacja stacji, informacja o dostępnych zdolnościach technicznych sieci gazowych, do których mają zostać przyłączone stacje gazu ziemnego czy informacje o dostępnej w punkcie wyjścia mocy przyłączeniowej.

OSDg ma obowiązek, zgodnie z art. 19 ust. 1 projektu ustawy, wybudowania stacji gazu ziemnego zgodnie z opracowanym programem, a w trakcie eksploatacji stacji – dokonywania jej napraw, remontów i modernizacji. Przy tym koszty związane z tymi obowiązkami zaliczane są do kosztów uzasadnionych działalności operatora w rozumieniu ustawy – Prawo energetyczne.

Na podstawie art. 21 projektu ustawy, OSDg wyłania operatora stacji gazu ziemnego. Wybór dokonywany jest w drodze przetargu. Między OSDg a operatorem stacji gazu ziemnego zawierana jest umowa na wykonywania usług tankowania. Jednak w przypadku braku możliwości wyłonienia operatora stacji gazu ziemnego, funkcję tę będzie zobowiązane pełnić przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami gazowymi. Operatorem stacji gazu ziemnego nie może być OSDg, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami nie może on prowadzić obrotu ani sprzedaży paliw.

Autor: radca prawny Maciej Grabek, Dagmara Dragan, Wawrzynowicz i Wspólnicy Sp.k.

Projekt ustawy o elektromobilności

W związku z zakończeniem konsultacji publicznych projektu ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych, opublikowano nową wersję projektu tej ustawy z dnia 13 października 2017 r. Niniejszy artykuł otwiera serię publikacji związanych z projektem ustawy o elektromobilności.

Paliwa alternatywne w transporcie to paliwa lub źródła energii, które służą przynajmniej częściowo jako substytut dla pochodzących z surowej ropy naftowej źródeł energii w transporcie i które mogą potencjalnie przyczynić się do wzrostu neutralności klimatycznej transportu oraz poprawy ekologiczności sektora transportu. Są to m.in. energia elektryczna, wodór, biopaliwa, paliwa syntetyczne i parafinowe, sprężony gaz ziemny (CNG) lub skroplony gaz zimny (LNG), gaz płynny (LPG). W projektowanej ustawie zaproponowano rozwiązania, które służyć mają rozwojowi infrastruktury paliw alternatywnych i zachęcaniu konsumentów do zakupu pojazdów napędzanych tymi paliwami.

Projektowana ustawa o elektromobilności ma na celu określenie zasad rozwoju i funkcjonowania infrastruktury do wykorzystania kluczowych paliw alternatywnych w transporcie, w tym infrastruktury użytkowanej w publicznym transporcie zbiorowym, obowiązki podmiotów publicznych związane z rozwojem rynku elektromobilności, obowiązki informacyjne w zakresie paliw alternatywnych, warunki funkcjonowania stref niskoemisyjnego transportu oraz zasady tworzenia i treść Krajowych ram polityki rozwoju infrastruktury paliw alternatywnych.

Projekt ustawy transponuje do polskiego porządku prawnego Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/94/UE z dnia 22 października 2014 r. w sprawie rozwoju infrastruktury paliw alternatywnych. Jednym z najistotniejszych założeń projektu jest określenie ścieżki rozwoju i budowy ogólnodostępnych stacji ładowania pojazdów elektrycznych oraz punktów tankowania gazu ziemnego. Można zauważyć, że ustawodawca wprowadza różne podejście w stosunku do infrastruktury przeznaczonej do ładowania pojazdów elektrycznych i infrastruktury przeznaczonej dla pojazdów napędzanych gazem ziemnym.

W ramach najbardziej istotnych różnic należy wymienić sposób rozwoju infrastruktury do ładowania ww. pojazdów. W przypadku pojazdów elektrycznych w okresie lat 2019-2020 infrastruktura ta ma być rozwijana w oparciu o zasady rynkowe, a podmioty zainteresowane inwestycjami w tę infrastrukturę będą mogły starać się o wsparcie z Funduszu Niskoemisyjnego Transportu; dopiero w przypadku nieosiągnięcia do roku 2020 minimalnej, przewidzianej w art. 58 projektu ustawy, liczby punktów do ładowania pojazdów, za ich budowę będzie odpowiadał operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego (OSDe). Natomiast w przypadku infrastruktury przewidzianej dla pojazdów napędzanych gazem ziemnym, podmiotem zobowiązanym do jej zapewnienia będzie od początku operator systemu dystrybucyjnego gazowego (OSDg), którego obowiązkiem będzie między innymi wybudowanie tej infrastruktury. Przewiduje się utworzenie „sieci bazowej” infrastruktury stacji gazu ziemnego, która ograniczać się będzie do gmin spełniających warunki wskazane w ustawie. Wskazana różnica, polegająca na tym, że rozwój infrastruktury do ładowania pojazdów elektrycznych będzie się opierał, w przeciwieństwie do rozwoju infrastruktury stacji gazu ziemnego, na zasadach rynkowych, wynika ze specyfiki rynku gazu ziemnego wykorzystywanego w transporcie, tj. z niewielkiej liczby pojazdów i niewielkiego zainteresowania inwestorów dla budowy odpowiedniej infrastruktury. Jednak wykorzystanie gazu ziemnego w transporcie może być opłacalne ekonomicznie, szczególnie w przypadku transportu zbiorowego pasażerskiego czy przy transporcie towarów, stąd plany rozwoju takiej sieci.

Projekt ustawy przewiduje także szereg innych obowiązków, którymi obarczeni zostaną OSDe oraz OSDg, a także innych podmiotów publicznych takich jak Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad. Nowe obowiązki nałożone zostaną także na jednostki samorządu terytorialnego.

Zachęcamy do śledzenia kolejnych artykułów dotyczących projektu ustawy o elektromobilności, które publikowane będą na Portalu.

Autor: radca prawny Paweł Kuliński, Dagmara Dragan, Wawrzynowicz i Wspólnicy Sp.k.

Czasopismo Portal Zamówienia.org.pl ISSN 2544-1825