warunki techniczne

Nowe warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe i ich usytuowanie

Aktualności, Gaz, , , , , , , Możliwość komentowania Nowe warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe i ich usytuowanie została wyłączona

Minister Klimatu i Środowiska skierował do konsultacji publicznych projekt rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe i ich usytuowanie (31). Rozporządzenie techniczne określa szczegółowe wymagania dla budowy i usytuowania gazociągów, dzięki czemu przyczynia się do bezpieczeństwa mienia i osób znajdujących się w okolicy gazociągów. Dzięki określeniu szczegółowych wymagań technicznych projekt rozporządzenia przyczynia się również do sprawnego funkcjonowania sieci gazowej, bezpieczeństwa dostaw gazu ziemnego do odbiorców jak również do ograniczenia wpływu sieci gazowej na środowisko naturalne, w tym ogranicza zjawisko ucieczki emisji metanu.

Celem proponowanej regulacji jest stworzenie przejrzystej sytuacji prawnej, obejmującej obecny stan wiedzy technicznej, podnoszącej bezpieczeństwo techniczne, ochronę ludzi, mienia i środowiska, niezawodność dostaw gazu ziemnego do odbiorców oraz dostosowanie do potrzeb osób ze szczególnymi potrzebami w stopniu, w jakim jest to możliwe.

W stosunku do rozporządzenia z 2013 r., wprowadzone zmiany i uzupełnienia dotyczą dostosowania przepisów prawa do obecnie obowiązującej wiedzy technicznej i do obecnie dostępnych technologii wykorzystywanych przy projektowaniu i budowie sieci gazowych.

Poniżej przedstawiono najważniejsze modyfikacje względem rozwiązań obowiązujących.

I. Określenie nowych materiałów (tworzywa sztuczne, materiały kompozytowe), z jakich można budować sieci gazowe

W projekcie rozporządzenia proponuje się, aby gazociągi z tworzyw sztucznych i gazociągi kompozytowe były wykonywane z rur i armatury przeznaczonych do transportu gazu, zgodnie z aktualnym poziomem wiedzy i najlepszą praktyką określonymi Polskimi Normami lub innymi normami lub wytycznymi wydawanymi przez krajowe lub międzynarodowe organizacje branżowe. Jednocześnie wskazuje się, że w gazociągach wykonanych z tworzyw sztucznych ciśnienie krytyczne szybkiej propagacji pęknięć, z uwzględnieniem minimalnej temperatury ich pracy, nie powinno być mniejsze niż 1,5 maksymalnego ciśnienia roboczego (MOP).

Proponowana regulacja zakłada także, że elementy gazociągów z tworzyw sztucznych i kompozytowych, między sobą, powinny być łączone ze sobą według technologii określonej przez projektanta. Projektant określałby również wymagania dla połączeń: elementów z różnych tworzyw sztucznych, elementów z tworzyw sztucznych z elementami stalowymi a także elementów kompozytowych z elementami stalowymi. Takie obowiązki spoczywające na projektancie wynikałyby z faktu, że w obecnym stanie, technologia wykonywania ww. połączeń nie została określona w Polskich Normach lub innych normach lub wytycznych wydawanych przez krajowe lub międzynarodowe organizacje branżowe.

II. Wprowadzenie pojęcia pasów eksploatacyjnych i określenie ich szerokości dla poszczególnych gazociągów w celu ułatwienia operatorom sieci gazowych przeprowadzania czynności eksploatacyjnych na gazociągu

Projekt wprowadza definicję legalną pojęcia „pas eksploatacyjny”. Ma nim być obszar wyznaczony przez operatora sieci gazowej po obu stronach osi gazociągu, z którego operator sieci gazowej może korzystać na potrzeby czynności eksploatacyjnych gazociągu oraz towarzyszącej infrastruktury technicznej. Zaproponowano, aby szerokość pasa eksploatacyjnego wynosiła dla gazociągów o maksymalnym ciśnieniu roboczym (MOP):

  • do 1,6 MPa włącznie – nie więcej niż szerokość strefy kontrolowanej;
  • powyżej 1,6 MPa i średnicy nominalnej do DN 150 włącznie – nie więcej niż 4,0m;
  • powyżej 1,6 MPa i średnicy nominalnej powyżej DN 150 – nie więcej niż 6,0m.

Jednocześnie w uzasadnionych wiedzą techniczną i dobrymi praktykami przypadkach dopuszczalne byłoby zwiększenie  szerokości w celu zapewnienia dostępu do towarzyszącej infrastruktury technicznej, przy czym nie mogłaby ona przekraczać szerokości strefy kontrolnej.

III. Określenie odległości pomiędzy gazociągiem a elektrownią wiatrową oraz doprecyzowanie wymogów dotyczących odległości gazociągów o maksymalnym ciśnieniu roboczym (MOP) powyżej 10 MPa od budynków

W projekcie zaproponowano, żeby odległość gazociągu o maksymalnym ciśnieniu roboczym (MOP) powyżej 1,6 MPa od elektrowni wiatrowej, mierzona pomiędzy osią gazociągu a zewnętrznym obrysem fundamentu tej elektrowni od strony gazociągu, nie mogła być mniejsza niż połowa szerokości strefy kontrolowanej gazociągu, jednak nie mniejsza niż 10 m.

Z kolei odległość mierzona pomiędzy osią gazociągu stalowego oraz gazociągu kompozytowego, o maksymalnym ciśnieniu roboczym (MOP) większym niż 0,5 MPa do 10 MPa włącznie, a budynkiem nie mogłaby być mniejsza niż:

  • połowa szerokości stref kontrolowanych – na terenie zaliczonym do pierwszej klasy lokalizacji,
  • dwukrotność połowy szerokości stref kontrolowanych – na terenie zaliczonym do drugiej klasy lokalizacji,
  • trzykrotność połowy szerokości stref kontrolowanych – na terenie zaliczonym do trzeciej klasy lokalizacji

– na którym usytuowany jest budynek.

Jednocześnie proponuje się, aby odległość mierzona pomiędzy osią gazociągu stalowego oraz gazociągu kompozytowego, o maksymalnym ciśnieniu roboczym (MOP) powyżej 10 MPa, a budynkiem nie mogłaby być mniejsza niż trzykrotność połowy szerokości strefy kontrolowanej gazociągu, bez względu na klasę lokalizacji.

IV. Doprecyzowanie przepisów dotyczących przeprowadzania prób wytrzymałości i szczelności gazociągów

Projektowane przepisy określają, że każdy gazociąg przez oddaniem do użytkowania powinien być poddany próbom wytrzymałości i próbie szczelności. Rodzaj próby szczelności i wytrzymałości jest uzależniony od maksymalnego ciśnienia roboczego gazociągu, klasy lokalizacji gazociągu i średnicy nominalnej gazociągu. W rozporządzeniu doprecyzowano przepisy dotyczące minimalnych wartości ciśnień prób oraz przepisy w zakresie naprężeń obwodowych w zależności od rodzaju próby. W rozporządzeniu, wskazano, że wymagania i parametry próby ciśnieniowej dla gazociągów z tworzyw sztucznych o maksymalnym ciśnieniu roboczym powyżej 1,0 MPa oraz dla gazociągów kompozytowych określa się zgodnie z aktualnym poziomem wiedzy i najlepszą praktyką, ze względu na brak takich wymagań w Polskich Normach. Proponuje się, aby gazociąg, który nie został przekazany do użytkowania w okresie 6 miesięcy od wykonania prób ciśnieniowych, zostać ponownie poddany próbie szczelności. Wyjątkiem od tej zasady byłby jedynie gazociąg wypełniony powietrzem, gazem lub gazem obojętnym pod ciśnieniem co najmniej 0,1 MPa lub gazociąg niskiego ciśnienia pod ciśnieniem roboczym.

V. Doprecyzowanie klasyfikacji stacji gazowych ze względu na ciśnienie robocze

Projekt kontynuuje podział stacji gazowych pod względem kryterium maksymalnego ciśnienia roboczego (MOP) na wejściu do stacji. Sam podział różni się jednak od obecnego tym, że uwzględnione zostały także stacje niskiego ciśnienia.

Według nowego podziału stacje gazowe dzieliłyby się na stacje:

  • niskiego ciśnienia – dla ciśnienia do 10 kPa włącznie;
  • średniego ciśnienia – dla ciśnienia od 10 kPa do 0,5 MPa włącznie;
  • podwyższonego średniego ciśnienia – dla ciśnienia powyżej 0,5 MPa do 1,6 MPa włącznie;
  • wysokiego ciśnienia – dla ciśnienia większego od 1,6 MPa.

VI. Dopuszczenie możliwości stosowania urządzeń do zagospodarowania energii odpadowej na potrzeby produkcji energii elektrycznej na stacjach gazowych

W przeciwieństwie do obecnych regulacji, projektowane rozporządzenie umożliwia stosowanie na stacji gazowej urządzeń do zagospodarowania energią odpadową na potrzeby produkcji energii elektrycznej. Na stacji gazowej dopuszczalne byłoby instalowanie systemów odzysku energii powstającej w trakcie procesu redukcji ciśnienia oraz urządzeń wytwarzających energię elektryczną przy wykorzystaniu energii kinetycznej przepływającego gazu, pod warunkiem zachowania wymagań systemu ciśnieniowego bezpieczeństwa.

Jako że projekt znajduje się obecnie w fazie konsultacji publicznych, jego ostateczny kształt może jeszcze ulec zmianie. Opinie w tej sprawie będzie trwało do 16 czerwca 2021 r.

Autor: Marcel Krzanowski, Kancelaria Wawrzynowicz & Wspólnicy sp. k.

Nowe przepisy w zakresie cyberbezpieczeństwa

Aktualności, Energetyka, , , Możliwość komentowania Nowe przepisy w zakresie cyberbezpieczeństwa została wyłączona

W dniu 11 czerwca w Biuletynie Informacji Publicznej na portalu Rządowego Centrum Legislacji został opublikowany projekt rozporządzenia Ministra Cyfryzacji w sprawie warunków organizacyjnych i technicznych dla podmiotów świadczących usługi z zakresu cyberbezpieczeństwa oraz wewnętrznych struktur organizacyjnych operatorów usług kluczowych odpowiedzialnych za cyberbezpieczeństwo (dalej: „Rozporządzenie”, „Projekt”).

Projekt, który znajduje się obecnie na etapie konsultacji, ma zastąpić docelowo rozporządzenie Ministra Cyfryzacji z dnia 10 września 2018 r. w sprawie warunków organizacyjnych i technicznych dla podmiotów świadczących usługi z zakresu cyberbezpieczeństwa oraz wewnętrznych struktur organizacyjnych operatorów usług kluczowych odpowiedzialnych za cyberbezpieczeństwo (Dz. U. z 2018 r. poz. 1780).

Uwagi do projektu można było zgłaszać do 5 lipca br.

Przepisy ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa (Dz. U. z 2018 r. poz. 1560, „UoKSC”) nakładają na operatorów usług kluczowych obowiązki związane z wdrożeniem i zapewnieniem właściwego funkcjonowania systemu zarządzania bezpieczeństwem w systemach informacyjnych, wykorzystywanych do świadczenia usług kluczowych. W szczególności obowiązki te związane są z koniecznością powołania struktur wewnętrznych odpowiedzialnych za cyberbezpieczeństwo lub zawarcia odpowiednich umów z podmiotami świadczącymi usługi w tym zakresie.

Projekt jest przede wszystkim odpowiedzią na uwagi przedsiębiorców odnoszące się do potrzeby wprowadzenia proporcjonalności wymogów, usprawnienia istniejących dotąd wymogów oraz doprecyzowania „miękkich zapisów” odnoszących się do poszczególnych obowiązków. W treści Rozporządzenia doprecyzowano również przepisy dotyczące zabezpieczeń technicznych oraz rozróżniono rodzaje zabezpieczeń w zależności od realizowanych czynności poprzez dokonanie ich podziału na czynności techniczne i organizacyjne.

W § 1 wskazane zostały warunki organizacyjne, jakie musi spełniać podmiot świadczący usługi z zakresu cyberbezpieczeństwa oraz wewnętrzna struktura organizacyjna operatora usługi kluczowej. W szczególności, doprecyzowaniu uległy warunki, które powinien spełniać personel takiego podmiotu.

Istotną zmianę wprowadzono również w § 2 Rozporządzenia. W niniejszym paragrafie wskazano, że pomieszczenia mają służyć bezpiecznemu realizowaniu czynności polegających na:

– zbieraniu informacji o zagrożeniach, cyberbezpieczeństwie i podatnościach na incydenty systemu informacyjnego wykorzystywanego do świadczenia usługi kluczowej, zarządzaniu incydentami oraz stosowaniu bezpiecznej łączności na potrzeby krajowego systemu cyberbezpieczeństwa oraz

– zgłaszaniu incydentów i innych informacji do zespołów CSIRT.

Zaproponowano również zmianę treści § 2 Rozporządzenia, w którym uregulowano wymogi dotyczące pomieszczeń. Usunięto wymogi dotyczące ścian wewnętrznych oraz wskazano, że pozostałe obowiązki o których mowa w art. 8 UoKSC powinny być realizowane po wprowadzeniu zabezpieczeń zapewniających poufność, integralność, dostępność i autentyczność przetwarzanych informacji zgodnie z oszacowanym ryzykiem w danej organizacji.

W treści § 5 wprowadzono zapis umożliwiający pracę zdalną, która jest dopuszczalna pod warunkiem zapewnienia bezpieczeństwa pracy zdalnej w zakresie wskazanym w projekcie Rozporządzenia. Wprowadzenie możliwości zdalnej pracy wiąże się z możliwością prowadzenia konsultacji z ekspertami oraz zlecaniem analiz zewnętrznym specjalistom.

W projekcie uregulowano również przepisy przejściowe. Zgodnie z proponowanym brzmieniem § 6 Rozporządzenia, podmioty świadczące usługi z zakresu cyberbezpieczeństwa oraz wewnętrzne struktury organizacyjne operatorów usług kluczowych odpowiedzialne za cyberbezpieczeństwo, zobowiązane są do dostosowania pomieszczeń do wymogów określonych w projektowanym § 2 w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszego Rozporządzenia.

Zawarte w Projekcie regulacje będą miały wpływ również na działalność mikroprzedsiębiorców, małych oraz średnich przedsiębiorców.

***

Rozporządzenie ma wejść w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Autor: Joanna Nowak, Warzynowicz & Wspólnicy sp. k.

Nowe przepisy o warunkach technicznych sieci gazowych

Aktualności, Energetyka, Gaz, , , Możliwość komentowania Nowe przepisy o warunkach technicznych sieci gazowych została wyłączona

8 maja zakończyły się konsultacje projektu rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe i ich usytuowanie (dalej: Rozporządzenie, Projekt) przygotowany przez Zespół problemowy ds. zmiany rozporządzenia jakim powinny odpowiadać sieci gazowe i ich usytuowanie powołany przez Zarząd Izby Gospodarczej Gazownictwa.

Rozporządzenie to zastąpi obecnie obowiązujące rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 26 kwietnia 2013 r. Prace prowadzone przez trzy podzespoły do spraw: gazociągów, stacji i wydobycia zostały rozpoczęte już w lutym 2018 r.

Zaproponowane zmiany w dużej mierze mają docelowo doprecyzować dotychczasowe regulacje, ujednolicić siatkę pojęciową oraz usunąć zapisy, które są już nieaktualne.

Poza edytorskimi zmianami, zaproponowano również wprowadzenie nowych przepisów, które wymagają bardziej wnikliwego omówienia.

Zmiany w zakresie przepisów ogólnych

W projekcie Rozporządzenia poszerzono jego zakres przedmiotowy wskazując, że przepisy tego dokumentu nie mają zastosowania wyłącznie do projektowania, budowy i przebudowy sieci gazowej służącej do transportu gazu ziemnego, ale również do sieci gazowych na terenie zakładów górniczych.

W celu uporządkowania zapisów w treści Rozporządzenia, w całym tekście wprowadzono określenie przedsiębiorstwo energetyczne, które zastąpiło dotychczasowe pojęcie operatora sieci gazowej. Pojęcie polietylenu zostało natomiast zamienione na tworzywo sztuczne z uwagi na możliwość stosowania innych materiałów do budowy sieci gazowej, niż polietylen.

Projekt przewiduje liczne zmiany w definicjach stosowanych w Rozporządzeniu w dotychczasowym brzmieniu. Wśród nich najistotniejsze znaczenie mają następujące zmiany:

  1. z definicji pojęcia agregatu sprężarkowego usunięto zapis sugerujący jego wyłączne zastosowanie odnośnie gazu ziemnego; podobny zabieg zastosowano przy definicji magazynu gazu;
  2. pojęcie instalacji technologicznej tłoczni gazu zostało zastąpione pojęciem orurowania technologicznego tłoczni gazu, którym są rurociągi (nie jak dotąd – gazociągi) wraz z armaturą i urządzeniami doprowadzającymi i odprowadzającymi paliwo gazowego do i z orurowania agregatów sprężarkowych będących integralną częścią tłoczni, znajdujące się miedzy okładami odcinającymi na wejściu i wyjściu z tłoczni gazu, zapewniającymi możliwość użytkowania tłoczni zgodnie z jej przeznaczeniem. W odniesieniu do zmian w ww. definicji, doprecyzowaniu również uległo pojęcie orurowania agregatów sprężarkowych;
  3. uzupełniono definicję obiektu sieci gazowej o zespoły gazowe na przyłączu;
  4. usunięto z zakresu pojęcia próby specjalnej wytrzymałości armatury z uwagi na to, że nie podlega ona tej próbie;
  5. z uwagi na to, że gazociąg może również krzyżować się z innymi rurociągami lub przewodami, wskazano w definicji skrzyżowania również dodatkowo ogólnie infrastrukturę liniową;
  6. w definicji strefy kontrolowanej uwzględniono właściwy organ nadzoru budowlanego obok przedsiębiorstwa energetycznego podejmującego czynności mające na celu zapobieżenie działalności wywołującej negatywne skutki;
  7. wykreślono definicję systemu sterowania ciśnieniem wraz z układem telemetrii i zastąpiono to pojęcie definicją systemu detekcji gazu oraz układu telemetrii;
  9. zakres przedmiotowy definicji współczynnika projektowego uzupełniono o gazociągi z tworzyw sztucznych, dla których wyznacznikiem wytrzymałości materiału jest minimalna żądana wytrzymałość (MRS) oraz gazociągi kompozytowe.

Poza ww. zmianami w dotychczasowych definicjach, w słowniku Rozporządzenia wprowadzono również nowe pojęcia: „obudowy stacji gazowych i zespołów gazowych na przyłączu”, „paliwa gazowego”, ww. już „systemu detekcji gazu” oraz „układu telemetrii”, „urządzenia do nawaniania paliwa gazowego”, „zaworu szybkozamykającego”, „pasa eksploatacyjnego”, „rury kompozytowej”, czy „zespołu zaporowo – upustowego” i „przedsiębiorstwa energetycznego”.

W treści obecnie obowiązującego § 3 Rozporządzenia dodano, że przy projektowaniu, budowie sieci gazowej oraz jej przebudowie należy uwzględnić właściwości fizyko-chemiczne.

Z treści§ 5 Rozporządzenia usunięto ust. 1 z uwagi na fakt, że zamieszczanie wykazu Polskich Norm w załączniku do Rozporządzenia jest niezasadne ze względu na ich częste zmiany. Jednocześnie wskazano, iż projektowanie, budowa i przebudowa sieci gazowych służących do transportu paliw gazowych odbywa się zgodnie z aktualnym poziomem wiedzy technicznej i opisanym w szczególności w Polskich Normach. Pozostałe zmiany nawiązujące do stosowania Norm Polskich, na które wielokrotnie powołano się w treści Rozporządzenia obejmują w znacznej części dostosowanie do obecnego ich brzmienia lub zakresu stosowania.

Dodano ust. 3 do § 5, wskazujący normy międzynarodowe i normy uznanych stowarzyszeń technicznych jako alternatywne dokumenty w przypadku braku norm polskich. Dodatkowo wyartykułowano wprost, iż jednostką odpowiedzialną za określenie wymagań gwarantujących bezpieczeństwo i spełnienie założeń jest projektant.

Celem usunięcia wątpliwości zaproponowano również wprowadzenie nowego ustępu 4, zgodnie z którym w przypadku kwestii nieuregulowanych w niniejszym Rozporządzeniu wskazanie przedsiębiorstwa energetycznego jako właściwej jednostki do wskazania wymagań dla sieci gazowej, opierając się na wewnętrznych regulacjach i innych przepisach.

Zmiany w zakresie szczegółowych przepisów dot. gazociągów

Z uwagi na dostępne na rynku systemy rurociągowe z tworzyw sztucznych oraz z materiałów kompozytowych, uzupełniono katalog gazociągów, o którym mowa w § 6 Rozporządzenia. Tym samym, gazociągi podzielono według stosowanych materiałów na gazociągi stalowe, z tworzyw sztucznych oraz kompozytowe.

W treści § 9 ust. 1 wskazano, że na etapie projektowania i obliczeń wytrzymałościowych uwzględniania jest minimalna normatywna wartość granicy plastyczności, a nie jak dotąd rzeczywista wartość. Jednocześnie, z uwagi na brak praktycznego zastosowania ust. 2 omawianego paragrafu, zaproponowano jego usunięcie.

W § 10 Rozporządzenia zaproponowano zmianę ust. 1 poprzez uwzględnienie na etapie projektowania pasów eksploatacyjnych dla gazociągu. W ust. 4 omawianego przepisu natomiast zamieszczono zapis, zgodnie z którym w przypadku układania gazociągu z wykorzystaniem metod bezwykopowych nie jest konieczna wycinka drzew, jeżeli będzie on zlokalizowany poniżej systemu korzeniowego. Dopuszczenie takiego złagodzenia przepisów jest zgodne z obecnie dostępnymi technologiami jak również ma pozytywny wpływ na środowisko. Zaproponowano również usunięcie ust. 5, bowiem również w pasach drogowych gazociąg powinien mieć zaprojektowane strefy kontrolowane zgodnie z treścią Rozporządzenia. Dodano również dalsze ustępy w zakresie dyspozycji § 5. Przeniesiono z ust. 4 zapis odnośnie konieczności uzgodnienia prac w strefach kontrolowanych z Przedsiębiorstwem energetycznym. Ponadto wskazano, że należy zapewnić dostęp do pasa eksploatacyjnego, a dla gazociągów powyżej 1,6 MPa zakazano lokalizowania w tych strefach parkingów.

W projekcie Rozporządzenia zaproponowano również wprowadzenie nowego § 11, który ma dotyczyć naprężenia obwodowego gazociągu z tworzyw sztucznych.

W przepisie tym wskazano, iż naprężenia obwodowe gazociągu kompozytowego, w warunkach statycznych, wywołane maksymalnym ciśnieniem roboczym (MOP), nie powinny przekraczać iloczynu parametru charakteryzującego wytrzymałość materiału kompozytowego i współczynnika projektowego wynoszącego 0,5. Dodano również wymaganie wskazujące, że przy budowie systemu gazociągów należy uwzględnić również składniki chemiczne paliwa gazowego dla danego okresu czasu.

Wśród zmian wprowadzanych w § 17, w ust. 1 istotne jest dokonanie rozróżnienia na gazociągi podwyższonego średniego ciśnienia (MOP w zakresie 0,5 ÷ 1,6 MPa) i wysokiego ciśnienia (MOP powyżej 1,6 MPa) oraz dodanie wymagań mówiących o połowie szerokości strefy kontrolowanej jednak nie mniej niż 3,0 m – dla gazociągu o maksymalnym ciśnieniu roboczym (MOP) powyżej 1,6 MPa.

W § 17 ust. 4 natomiast zdjęto ograniczenie „do 1,0 MPa włącznie” w celu umożliwienia zastosowania zapisu dla gazociągów z tworzyw sztucznych o MOP powyżej 1,0 MPa włącznie oraz gazociągów kompozytowych.

Podobnie jak w treści § 17, również w § 18 ust. 1 zaproponowano wprowadzenie rozróżnienia na gazociągi podwyższonego średniego ciśnienia (MOP w zakresie 0,5 ÷ 1,6 MPa) i wysokiego ciśnienia (MOP powyżej 1,6 MPa) oraz dodano wymaganie mówiące o połowie strefy kontrolowanej dla gazociągów powyżej 1,6 MPa. Zaproponowano również zmianę treści ust 2 omawianego przepisu. Wskazano bowiem, że rzut skrajnego przewodu napowietrznej linii telekomunikacyjnej powinien znajdować się poza strefą kontrolowaną wyznaczoną dla tego gazociągu.

Zmianie uległ również § 19 Rozporządzenia. Usunięto z jego treści dotychczasowy ust. 1, natomiast w ust. 2 wskazano, że kąt skrzyżowania gazociągu z infrastrukturą podziemną powinien być nie mniejszy niż 30 stopni. Ponadto, w celu uregulowania kwestii posadowienia farmy wiatrowej w pobliżu gazociągów, dodano nowy ustęp, zgodnie z którym odległość gazociągu o maksymalnym ciśnieniu roboczym (MOP) powyżej 1,6 MPa od elektrowni wiatrowej, mierzona pomiędzy osią gazociągu a zewnętrznym obrysem fundamentu od strony gazociągu, powinna być równa co najmniej połowie szerokości strefy kontrolowanej gazociągu, jednak nie mniej niż 10 m. Zaproponowano również zmianę § 20 poprzez rozszerzenie o możliwość zastosowania dowolnej metody bezwykopowej, jeżeli tylko został spełniony warunek posadowienia poniżej poziomu korzennego drzew.

Z uwagi na liczne wątpliwości interpretacyjne i brak realnej możliwości zastosowania zapisów w praktyce, zrezygnowano również z obecnego brzmienia § 21. W jego miejsce dodano natomiast przepis uwzględniający gazociągi z materiałów kompozytowych ze wzmocnieniem w postaci materiału stalowego lub z tworzywa sztucznego.

W § 22 zmodyfikowano treść ust. 1 oraz wprowadzono zapis dot. gazociągów o MOP powyżej 05, MPa i zapis dot. minimalnej odległości w przypadku skrzyżowania gazociągu z innymi elementami uzbrojenia terenu. Modyfikacji również uległ § 23 z uwagi na wycofanie normy PN – EN 10208-1 i PN-EN 10208-2. W § 24 i 25 zaproponowano rozszerzenie zakresu zastosowania przepisu poprzez zastąpienie polietylenu pojęciem tworzyw sztucznych. W § 25 ponadto doprecyzowano ust. 8 poprzez wskazanie, że pod powierzchnią jezdni może być zabudowywana armatura wyłącznie dla gazociągów o MOP do 0,5 MPa włącznie (średniego ciśnienia) i jednocześnie usunięto pozostałe wymagania. W omawianym paragrafie podkreślono również, że niezależnie od MOP armatura powinna spełniać wymagania wskazane w Polskich Normach.

W § 27 m. in. rozszerzono możliwość stosowania połączeń gwintowych do średnicy DN80 tylko dla uzasadnionych przypadków, przy czym uzasadniony przypadek powinien być związany z pracami hermetycznymi na gazociągach.

Jedną z najistotniejszych zmian wprowadzanych w § 29 jest doprecyzowanie elementów kształtowych, które mogą być stosowane przy włączeniu do czynnego gazociągu, natomiast z § 30 usunięto wymaganie, że połączenia powinny spełniać wymagania określone w Polskich Normach, ponieważ wymagania te są określone w specyfikacjach technicznych. Ze względu na obecne technologie dostępne na rynku uzupełniono § 30 oraz dodano § 31, zgodnie z którym, elementy gazociągów z tworzyw sztucznych i kompozytowych łączy się ze sobą według technologii określonej przez projektanta, który wskazuje również wymagania dla połączeń. Podobny zapis wprowadzono w § 35, poprzez wskazanie, że dla gazociągów z tworzyw sztucznych o MOP powyżej 1,0 MPa i gazociągów kompozytowych, parametry próby oraz wymagania szczegółowe w zakresie prób ciśnieniowych powinien określić projektant na etapie opracowywania dokumentacji projektowej.

W treści § 32 ust. 2 dopuszczono wykonanie powłoki izolacyjnej na terenie budowy. W treści § 33 natomiast poza zmianami o charakterze edytorskim, doprecyzowano, że złącza izolujące stosowane są na gazociągach stalowych.

W § 34 Rozporządzenia natomiast, wprowadzono rozróżnienie na normatywną wartość dla próby wytrzymałości i rzeczywistą wartość w przypadku próby stresowej. W ust. 7 niniejszego przepisu z uwagi na brak technicznego uzasadnienia dla łączonej próby wytrzymałości szczelności następującej po próbie wytrzymałości, usunięto zapis o obowiązku jej przeprowadzenia. Doprecyzowano, że badaniom radiograficznym (RT) oraz dodatkowo badaniom powierzchniowym magnetyczno-proszkowym (MT) lub ultradźwiękowym (UT), o których mowa w ust. 8, poddaje się spoiny obwodowe zwane również „złotymi” na gazociągach o MOP powyżej 1,6 MPa.

Ze względu na małą objętość geometryczną gazociągu oraz na fakt, że obecnie uwzględnione jest również przyłącze gazowe, skrócono czas trwania próby, o którym mowa w § 35 z 2 godzin do 30 minut dla gazociągów z tworzyw sztucznych do 1,0 MPa włącznie i stalowego do 0,5 MPa włącznie.

Istotnie został doprecyzowany również § 37 Rozporządzenia. W ust. 4 wskazano minimalną długość i ciśnienie gazociągu oraz uściślono, że badania tłokami pomiarowymi powinny zostać wykonane nie później niż 3 lata po przekazaniu gazociągu do użytkowania. W § 38 ust. 3 uwzględniono dodatkowo wymogi dla gazociągu kompozytowego.

Zmiany w przepisach dot. stacji gazowych

Dotychczasowe brzmienie § 50 Rozporządzenia zawierało katalog obowiązków dotyczących stacji gazowej. Zaproponowano dodane zapisu, zgodnie z którym w takiej stacji gazowej należy stosować systemy detekcji gazu w przypadku zasilania z gazociągu o maksymalnym ciśnieniu roboczym (MOP) większym od 1,6 MPa i przepustowości powyżej 200 m3/h w pomieszczeniach, w których znajdują się przewody oraz urządzenia gazowe.

Znaczącej zmianie uległ również § 63 Rozporządzenia dotyczący ścian oddzielających pomieszczenia zagrożone wybuchem od tych niezagrożonych. W nowym ust. 2 wskazano, że dopuszcza się oddzielenie pomieszczeń zagrożonych od pomieszczeń niezagrożonych wybuchem z wykorzystaniem dwóch ścian oddzielonych pustką powietrzną o minimalnej odległości między tymi ścianami obudów 0,1 m i wentylacji nieograniczonej. Wszelkie elementy umożliwiające przenikanie gazu do pomieszczeń niezagrożonych wybuchem muszą być umieszczone poza zasięgiem stref zagrożenia wybuchem.

Zaproponowano również dodanie nowego zapisu, zgodnie z którym dopuszcza się na stacjach gazowych instalowanie systemów odzysku energii powstającej w trakcie procesu redukcji ciśnienia oraz urządzeń wytwarząjących energię elektryczną przy wykorzystaniu energii kinetycznej przepływającego paliwa gazowego pod warunkiem zachowania wymagań systemu ciśnieniowego bezpieczeństwa (§ 72).

Zmiany dot. zespołu gazowego na przyłączu

W przepisie § 73 dodano zapis wskazujący, iż w zespołach gazowych na przyłączu nie dopuszcza się stosowania wydmuchowych zaworów upustowych o przepustowości ciągu redukcyjnego.

Poszerzono również katalog nadmiarowych czynności, których wykonanie nie jest obowiązkowe zgodnie z § 78 ust. 2 Rozporządzenia o wykonywanie badań nieniszczących radiograficznych (RT) złączy spawanych.

Zmiany dot. magazynu gazu oraz zakładów górniczych wydobywających gaz ziemny

W projekcie wprowadzono nowy przepis zawierający wyłączenia stosowania niektórych przepisów dla zakładów górniczych wydobywających gaz ziemny (§ 108).

***

Projekt przede wszystkim ma na celu dostosowanie przepisów do obecnej praktyki oraz nowych regulacji prawnych dotyczących parametrów technicznych jakim powinny odpowiadać sieci gazowe i ich usytuowanie, ale również uelastycznienie przepisów tak, aby pozostawały one aktualne bez względu na zmiany w innych aktach prawnych.

Rozporządzenie ma wejść w życie po upływie trzech miesięcy od dnia ogłoszenia.

Autor: Joanna Nowak, Wawrzynowicz i Wspólnicy sp. k.