polityka energetyczna

Ogólnopolski Szczyt Energetyczny OSE GDAŃSK 2025

Aktualności, Elektroenergetyka, Energetyka, energia elektryczna, Klimat, OZE, Środowisko, , , , , Możliwość komentowania Ogólnopolski Szczyt Energetyczny OSE GDAŃSK 2025 została wyłączona

Z przyjemnością informujemy, że portal Energia.edu.pl został partnerem 13. edycji Ogólnopolskiego Szczytu Energetycznego OSE GDAŃSK 2025! Zapraszamy do zapoznania się z informacją prasową na temat wydarzenia.


Data: 16-17 czerwca 2025, Gdańsk
Miejsce: Muzeum II Wojny Światowej
Temat przewodni: „Bezpieczeństwo energetyczne Europy – rewizja europejskiej polityki energetycznej”.
Organizator: Europejskie Centrum Biznesu


Szanowni Państwo,
w imieniu Europejskiego Centrum Biznesu mam zaszczyt i przyjemność zaprosić Państwa do udziału w XIII edycji Ogólnopolskiego Szczytu Energetycznego OSE GDAŃSK 2025, który tradycyjnie odbędzie się w Gdańsku w Muzeum II Wojny Światowej w dniach 16-17 czerwca br. Temat przewodni najbliższej edycji Szczytu brzmi:
„Bezpieczeństwo energetyczne Europy – rewizja europejskiej polityki energetycznej”.
Już po raz trzynasty pragniemy zaprosić czołowych przedstawicieli świata polityki, gospodarki, nauki i biznesu na Szczyt Energetyczny do Gdańska. Podczas najbliższej edycji wśród poruszanych zagadnień odniesiemy się do reorganizacji polityki energetycznej UE w procesie transformacji energetycznej. Tegoroczna dyskusja będzie koncentrowała się wokół zaostrzenia europejskiej polityki klimatycznej, nowych źródeł dostaw surowców dla Europy oraz kontynuacji odejścia od tradycyjnych źródeł wytwórczych na rzecz OZE. W palecie zagadnień nie zabraknie tematów związanych z inwestycjami w energetykę jądrową, produkcję zielonego wodoru oraz biogazu, dalszym rozwojem offshore, transformacji sektora ciepłowniczego i infrastruktury krytycznej. OSE Gdańsk to nie tylko możliwość wymiany doświadczeń, ale także poznania nowych trendów w przemyśle energetycznym, paliwowym i gazowym, innowacyjnych technologii wykorzystywanych w sektorze oraz rozwiązań służących zapewnieniu bezpieczeństwa energetycznego. Podczas Szczytu ponownie zostaną wręczone statuetki „Bursztyn Polskiej Energetyki” wyróżnienia, którą otrzymują osoby, firmy, instytucje lub samorządy za działania, które w sposób szczególny przyczyniły się w ostatnim czasie do rozwoju polskiej energetyki.


Zapraszam do udziału,


Krzysztof Karaś
Prezes Europejskiego Centrum Biznesu


Aktualne informacje: osegdansk.pl
Program: https://osegdansk.pl/programdraft/


Zachęcamy do śledzenia naszych social media na bieżąco:
FB: https://www.facebook.com/EuropejskieCentrumBiznesu/
X (Twitter): https://x.com/ECBPL

Autor: Europejskie Centrum Biznesu

Okiem eksperta – Maciej Bando o transformacji energetycznej w Polsce

Aktualności, Elektroenergetyka, Energetyka, energia elektryczna, Klimat, OZE, Środowisko, , , , Możliwość komentowania Okiem eksperta – Maciej Bando o transformacji energetycznej w Polsce została wyłączona

Poniższy artykuł, poruszający temat przyszłości polskiej energetyki, został przygotowany przez Macieja Bando, współprzewodniczącego Rady Programowej EuroPOWER & OZE POWER, specjalnie z myślą o uczestnikach tego kwietniowego wydarzenia. Jego celem jest przedstawienie kluczowych aspektów zmian w sektorze energetycznym oraz zachęcenie do dyskusji nad wyzwaniami, jakie stoją przed polskim rynkiem energii. Zapraszamy do lektury!

***

„Drill, Baby, Drill” – to hasło nowej administracji amerykańskiej znajduje, na szczęście, nielicznych naśladowców na polskiej scenie politycznej. Widzą oni przyszłość w „Fedruj, Chopie, Fedruj” i na tym chcą m.in. budować dobrobyt mieszkańców kraju oraz dynamiczny rozwój gospodarki. Zapominają wszak o tym, że surowce energetyczne są towarem i że od jakości oraz ceny tego towaru zależy opłacalność wydobycia. O ile ropa naftowa i gaz, czy to wydobywany bezpośrednio, czy z łupków, są towarami oferowanymi przez amerykańskie koncerny w konkurencyjnych cenach światowych, o tyle polski węgiel niestety nie. Widać to wyraźnie, obserwując notowania na giełdach.

W przypadku naszego kontynentu porównanie cen notowanych w portach ARA oraz zamieszczanych przez oddział katowicki Agencji Rozwoju Przemysłu jednoznacznie wskazuje na brak konkurencyjności polskiego węgla na globalnym rynku. Oczywiście przy takich argumentach natychmiast spotykamy się z ripostą, że nie chodzi o sprzedaż węgla za granicę, tylko o jego wykorzystanie w Polsce. Mamy przecież wciąż funkcjonujące elektrownie węglowe, w których spalany jest węgiel zarówno kamienny, jak i brunatny, więc – energetyko – kupuj od nas węgiel.

Tymczasem wytwórcy towaru, jakim jest energia elektryczna, jakoś się specjalnie nie spieszą do tych zakupów. Dla sektora wytwarzania opartego na elektrowniach cieplnych, a więc dla fabryk energii elektrycznej, ich produkcja jest coraz trudniej zbywalna z powodu ceny i oczekiwań klientów, zainteresowanych energią pochodzącą z odnawialnych lub bezemisyjnych źródeł energii.

I tu pojawia się najważniejszy aspekt wytwarzania każdego dobra, w tym tak szczególnego, jakim jest energia elektryczna – oczekiwania klientów. Przez dziesięciolecia towar ten był sprzedawany „na pniu” i nikt się specjalnie nie troszczył o marketing, o perspektywy sprzedaży, cenową elastyczność popytu itp.

Dzisiaj jesteśmy liderem wśród krajów Unii Europejskiej pod względem wielkości produkcji zarówno węgla kamiennego, jak i energii elektrycznej opartej na tym paliwie. Przez dziesięciolecia Polska nie była w stanie opracować i konsekwentnie zrealizować nowoczesnej polityki energetycznej. Warto tu zastanowić się przez chwilę, dlaczego tak się dzieje.

Jedną z przyczyn może być struktura właścicielska sektora energetycznego i odbiorców energii. Po stronie popytu występują rozproszone podmioty, w większości pozbawione znaczącego udziału państwa. W przypadku produkcji energii elektrycznej dominującym właścicielem jest Skarb Państwa, i tak samo jest w odniesieniu do wydobycia węgla.

Politycznie jest to trudna sytuacja, gdyż rządzący muszą zmierzyć się ze skoncentrowaną, silnie roszczeniową grupą społeczną. Nie jest ona skłonna do dobrowolnego osłabiania swojej pozycji, a każde ewentualne ustępstwa i zmiany istniejącej sytuacji wyceniane są znacznie powyżej ich wartości.

Dobrym przykładem mogą być kwestie funduszy płac i nagród, które w przypadku spadku sprzedaży i efektywności wydobycia powinny ulegać zmniejszeniu. Tak dzieje się w przeważającej liczbie przedsiębiorstw gospodarczych.

Tymczasem w tym łańcuchu wydobywczo-energetycznym obserwujemy sytuację odwrotną. Pamiętać trzeba, że to dziesiątki tysięcy wyborców i że jest to polityczna siła, której od lat ulegają rządzący. Natomiast rozproszeni odbiorcy energii bądź grupujący się w rozbitych, często konkurujących ze sobą organizacjach branżowych nie stanowią tak silnej „grupy uderzeniowej”. Nie mają oni dodatkowych argumentów ani wsparcia w opracowanej, przyjętej i konsekwentnie realizowanej polityce rozwoju gospodarczego kraju.

Jedne z najwyższych w Europie cen energii doprowadzają do powolnego osłabienia tempa rozwoju gospodarczego i słabnących perspektyw na zmianę tego trendu w nadchodzących latach. Trudno jest też, przy braku polityki rozwoju gospodarczego (np. dokument pt. „Strategia na rzecz odpowiedzialnego rozwoju”) oraz wynikającej z niej polityki energetycznej, znaleźć równowagę pomiędzy interesem państwa a interesem Skarbu Państwa.

Można postawić pytanie, czy nie jest dla nas za późno na dyskusje o strategicznej wizji transformacji energetycznej? Odpowiedź na to pytanie jest wręcz banalna – lepiej późno niż wcale. Ograne określenie, że energia jest paliwem dla gospodarki, nabierze w nadchodzących latach szczególnie istotnego znaczenia.

Udział wysoce emisyjnych technologii w energetyce – a wciąż jest to 60% – oraz spodziewana wzrostowa tendencja cen uprawnień do emisji wyraźnie wpływają na ceny energii w nadchodzących latach.

Aby osłabić ten trend, należy minimalizować udział technologii o najwyższych kosztach. Niby proste, ale… w najbliższych 15 latach, przy założeniu że zbudowany zostanie praktycznie drugi (pod względem mocy) system energetyczny, w określonych godzinach doby będą generowane znaczące nadwyżki energii. Tymczasem dostępne możliwości magazynowania energii, w miarę wzrostu zapotrzebowania, mogą okazać się niewystarczające.

Dynamicznie rosnąć będzie zapotrzebowanie na nowe usługi systemowe z grupy zapewniającej elastyczność, a tym samym ciągłość dostaw.

Dodatkowo, poza oczywistym problemem braku wystarczającej mocy w systemie, może pojawić się problem wystarczającej podaży energii elektrycznej w ciągłych dostawach. Konieczny rozwój przemysłu maszynowego oraz produkcji energochłonnych towarów, np. tych niezbędnych dla przemysłu zbrojeniowego, może wygenerować dodatkowy popyt na energię elektryczną i cieplną.

Warto też odnotować rozwijający się sektor związany z AI. Centra obliczeniowe są odbiorcami energii praktycznie 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, a niezbędne moce kształtują się na poziomie kilkuset megawatów.

Inwestycje w tym obszarze wiążą się ściśle z dostępnością taniej energii, i to głównie bezemisyjnej. Dodatkowo elektryfikacja ciepłownictwa oraz transportu uda się tylko wtedy, gdy podaż energii będzie wystarczająca.

To wszystko są sygnały do pilnej realizacji zmian w strategii energetycznej kraju. Zarządzanie tym procesem z poziomu kilku ministerstw nie gwarantuje sukcesu. Tak mocno akcentowane inwestycje w sieci przesyłowe, dystrybucyjne czy w połączenia transgraniczne nie zapewnią rozwiązania naszych problemów. Szczególnie te ostatnie mogą wręcz spowolnić konieczne inwestycje w wytwarzanie energii.

W czasach niepewności geopolitycznej nadrzędnym interesem kraju jest zapewnienie maksymalnego poziomu samowystarczalności w podstawowych gałęziach gospodarki, do których bezsprzecznie zalicza się energetyka. Budowa bezemisyjnych źródeł energii – w maksymalnie możliwym do realizacji rozproszonym układzie – inteligentnych sieci przesyłowych i oczywiście dystrybucyjnych to hasła obecne w dyskusji od lat. Ich realizacja przebiega w niezwykle wolnym tempie, niestety nie napawającym optymizmem na przyszłość.

Spróbujmy sobie wyobrazić, że nagle wszystko się zmieni. Powstanie jeden centralny zarządca transformacji energetycznej, procesy inwestycyjne realizowane będą bez żadnych opóźnień, nie będzie kłopotu z zasobami firm wykonawczych, ochroną środowiska, dostępnością kabli, transformatorów, aparatów elektrycznych i osprzętu – czy wtedy wszystkie postulaty odbiorców zostaną zrealizowane?

Zapewne w obszarze tak zwanego bezpieczeństwa energetycznego, a więc ciągłości dostaw – tak. Poprawi się znacząco emisyjność energetyki. Przy czym z analiz wynika, że w perspektywie 15 lat elektrownie cieplne wciąż będą niezbędne. Wzrośnie udział energii generowanej z gazu (może też w technologiach opartych na wodorze) oraz jej znaczenie w zapewnieniu elastyczności i bezpieczeństwa systemu.

Jednak czy ten podstawowy parametr, z którym każdy odbiorca się spotyka, jakim jest cena za energię i jej dostawę, ulegnie zmniejszeniu? Trudno jest dzisiaj jednoznacznie zadeklarować, że koszt rachunków ulegnie zmniejszeniu. O ile ceny za energię mogą w powolnym procesie ulegać obniżeniu, to koszty wynikające z przesyłu i dystrybucji oraz dodatkowe składowe zdecydowanie maleć nie będą.

Pozostaje mieć nadzieję, że całkowite rachunki ulegną stabilizacji.

Autor: Maciej Bando, Współprzewodniczący Rady Programowej EuroPOWER & OZE POWER

Nowy rząd, nowa polityka energetyczna – transformacja energetyczna a rozwój gospodarczy w Polsce: wyzwania i perspektywy

Aktualności, Energetyka, , , Możliwość komentowania Nowy rząd, nowa polityka energetyczna – transformacja energetyczna a rozwój gospodarczy w Polsce: wyzwania i perspektywy została wyłączona

W dniach 18 i 19 kwietnia 2024 r. w The Westin Warsaw Hotel odbędzie się 39. EUROPOWER & 9. OZE POWER – konferencja, która odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu przyszłości sektora energetycznego w Polsce oraz regionie Europy Środkowo-Wschodniej. Jako najważniejsza konferencja energetyczna w kraju, EuroPOWER & OZE POWER ma misję tworzenia przestrzeni dla wymiany wiedzy i doświadczeń, które wspierają rozwój i innowacje w sektorze. Program wydarzenia jest ściśle związany z aktualną sytuacją ekonomiczno-polityczną, co pozwala na skupienie się na najistotniejszych aspektach i wyzwaniach stojących przed branżą energetyczną.

  • PEP2040 to kluczowy plan transformacji energetycznej Polski do 2040 roku,
  • Transformacja energetyczna wspiera zrównoważony rozwój poprzez modernizację systemu energetycznego, tworzenie miejsc pracy, zwiększanie bezpieczeństwa energetycznego i promowanie innowacji.
  • KPO to inicjatywa mająca na celu wzmocnienie odporności polskiej gospodarki,
  • Po zakończeniu zamrożenia cen prądu w Polsce, rząd stoi przed wyzwaniem zbalansowania wzrostu cen i ochrony najuboższych przed skutkami podwyżek.
Polityka energetyczna Polski do 2040 r.

Polityka Energetyczna Polski do 2040 r. (PEP2040) stanowi kluczowy dokument określający kierunki rozwoju polskiego sektora energetycznego w nadchodzących dwóch dekadach. Została przyjęta przez Radę Ministrów w lutym 2021 r., wyznaczając ramy transformacji energetycznej Polski. PEP2040 ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego, konkurencyjności gospodarki, efektywności energetycznej oraz minimalizacji wpływu sektora energetycznego na środowisko, przy jednoczesnym optymalnym wykorzystaniu własnych zasobów energetycznych.

PEP2040 opiera się na trzech filarach: sprawiedliwej transformacji, zeroemisyjnym systemie energetycznym oraz dobrej jakości powietrza. W ramach tych filarów określono osiem celów szczegółowych. Należą do nich: optymalne wykorzystanie własnych surowców energetycznych, rozbudowa infrastruktury wytwórczej i sieciowej energii elektrycznej, dywersyfikacja dostaw i rozbudowa infrastruktury sieciowej oraz rozwój: rynków energii, odnawialnych źródeł energii, ciepłownictwa i kogeneracji. W programie znalazło się również wdrożenie energetyki jądrowej oraz ogólna poprawa efektywności energetycznej gospodarki.

PEP2040 zakłada uruchomienie pierwszego bloku jądrowego o mocy 1–1,6 GW w 2033 r., z planem budowy łącznie 6 bloków do 2043 r. Energetyka jądrowa ma stać się stabilizatorem dla systemu energetycznego, w którym coraz większą rolę odgrywać będą źródła odnawialne. Strategia ciepłownictwa zakłada rozwój wysokosprawnej kogeneracji, uciepłownianie elektrowni oraz zwiększenie wykorzystania OZE i odpadów w ciepłownictwie systemowym. Celem jest osiągnięcie zero- lub niskoemisyjnego pokrycia wszystkich potrzeb cieplnych gospodarki do 2040 r. Przewiduje również szereg działań mających na celu dekarbonizację polskiej gospodarki, w tym rozwój inteligentnych sieci elektroenergetycznych, wdrożenie nowoczesnych technologii cyfrowych oraz zwiększenie wykorzystania niskoemisyjnych źródeł energii. Polityka ta jest spójna z Europejskim Zielonym Ładem i dąży do osiągnięcia neutralności klimatycznej do 2050 r.

Transformacja energetyczna Polski, zgodnie z PEP2040, bez wątpienia będzie kapitałochłonna, ale jednocześnie stanowi impuls rozwojowy dla gospodarki, dążąc do zwiększenia bezpieczeństwa energetycznego, poprawy jakości powietrza i sprawiedliwej transformacji społeczno-gospodarczej.

Jak transformacja energetyczna powinna wspierać rozwój gospodarczy?

Transformacja energetyczna, opierająca się na przejściu od konwencjonalnych źródeł energii do odnawialnych źródeł energii (OZE), ma kluczowe znaczenie dla wspierania zrównoważonego rozwoju gospodarczego. Wpływa ona na modernizację systemu energetycznego, zwiększenie bezpieczeństwa energetycznego oraz promowanie innowacji i tworzenie nowych miejsc pracy.

Inwestycje w odnawialne źródła energii (OZE), takie jak morskie elektrownie wiatrowe, fotowoltaika czy technologie wodorowe, stymulują rozwój technologiczny i innowacje, co jest szansą na pobudzenie krajowego przemysłu i zaangażowanie w innowacyjne projekty energetyczne, przekładając się na wzrost konkurencyjności gospodarki. Transformacja energetyczna generuje nowe miejsca pracy, zarówno w sektorze produkcji OZE, jak i w sektorach związanych z efektywnością energetyczną oraz modernizacją infrastruktury energetycznej, co ma kluczowe znaczenie dla sprawiedliwej transformacji regionów górniczych i przemysłowych. Dywersyfikacja źródeł energii i zwiększenie udziału OZE w miksie energetycznym zmniejsza zależność od importowanych surowców energetycznych, wzmacniając bezpieczeństwo energetyczne kraju, a rozwój OZE i technologii wspierających, takich jak magazynowanie energii, zwiększa odporność systemu energetycznego na zakłócenia i kryzysy, co jest kluczowe dla stabilności gospodarczej. Transformacja energetyczna przyczynia się do redukcji emisji gazów cieplarnianych i poprawy jakości powietrza, co ma pozytywny wpływ na zdrowie publiczne i środowisko, co jest zgodne z globalnymi celami zrównoważonego rozwoju i Europejskim Zielonym Ładem. Wymaga ona znacznych inwestycji i stwarza szanse na rozwój nowych sektorów gospodarki, zwiększenie konkurencyjności oraz budowanie odpornego i zrównoważonego systemu energetycznego. Kluczem do sukcesu jest integracja polityk energetycznych, gospodarczych i środowiskowych, które wspólnie wspierają zrównoważony rozwój, będąc nie tylko koniecznością w obliczu wyzwań klimatycznych, ale również szansą na stymulowanie wzrostu gospodarczego, tworzenie innowacyjnych rozwiązań i zwiększanie bezpieczeństwa energetycznego.

Krajowy Plan Odbudowy i Zwiększania Odporności (KPO)

Krajowy Plan Odbudowy i Zwiększania Odporności (KPO) to inicjatywa, która ma na celu wzmocnienie polskiej gospodarki i zwiększenie jej odporności na kryzysy. Plan ten składa się z 56 inwestycji i 55 reform, z budżetem wynoszącym 59,8 mld euro, z czego 25,27 mld euro stanowią dotacje, a 34,54 mld euro preferencyjne pożyczki. Znaczną część środków przeznaczono na cele klimatyczne (46,6%) oraz transformację cyfrową (21,36%).

W odpowiedzi na kryzys energetyczny wywołany agresją Rosji na Ukrainę, w ramach KPO został zainicjowany REPowerEU, mający na celu szybkie uniezależnienie Europy od rosyjskich paliw kopalnych do 2030 roku oraz przyspieszenie transformacji energetycznej w UE. Plan ten, obejmujący siedem nowych reform i dziesięć inwestycji z alokacją finansową na rozwój odnawialnych źródeł energii, efektywności energetycznej i zrównoważonego transportu, zakłada znaczące inwestycje w zieloną, inteligentną mobilność, w tym rozwój transportu zeroemisyjnego i infrastruktury ładowania. Działania te, wspierające zieloną gospodarkę poprzez odnawialne źródła energii, ekologiczne ogrzewanie budynków i nowe technologie przyjazne środowisku, mają przyczynić się do lepszej jakości powietrza i zwiększenia efektywności energetycznej. Dzięki środkom z KPO, Polska planuje także realizację szeregu inwestycji, takich jak budowa morskich farm wiatrowych, termomodernizacja domów jednorodzinnych i rozwój zrównoważonej gospodarki wodno-ściekowej, co ma na celu kompleksową zieloną transformację miast. Podsumowując, środki te mają na celu nie tylko uniezależnienie energetyczne Polski, ale również przyspieszenie jej rozwoju gospodarczego poprzez inwestycje w zieloną energię, mobilność i technologie, co daje szansę na zwiększenie konkurencyjności gospodarki, poprawę jakości życia obywateli oraz ochronę środowiska.

Co dalej po zamrożeniu cen prądu?


Po okresie zamrożenia cen prądu, które obowiązuje tylko do końca czerwca 2024 roku, Polska stoi przed wyzwaniem zdecydowania o przyszłych krokach w kwestii cen energii elektrycznej. Minister klimatu i środowiska, Paulina Hennig-Kloska, zapowiedziała, że decyzje dotyczące cen prądu dla gospodarstw domowych w drugiej połowie 2024 roku zostaną ustalone w ciągu najbliższego kwartału. Wiele wskazuje na to, że od lipca ceny prądu mogą znacznie wzrosnąć, co budzi obawy o gwałtowne podwyżki cen energii elektrycznej.

W obliczu tych zmian, rząd planuje wprowadzenie kryterium dochodowego, które ma chronić najuboższe gospodarstwa domowe oraz potencjalnie rodziny wielodzietne przed skutkami wzrostu cen. Minister zapewnia, że prace nad rozwiązaniem trwają i że rząd skupia się na ochronie tych, dla których wyższe rachunki za prąd stanowią duże wyzwanie.

Analitycy przewidują, że rachunki za energię elektryczną mogą wzrosnąć nawet o 80-90 zł miesięcznie dla przeciętnych gospodarstw domowych. Takie podwyżki mogą być szczególnie dotkliwe dla emerytów, rencistów oraz osób żyjących w ubóstwie energetycznym, które stanowią znaczący odsetek polskich gospodarstw domowych. Rząd stoi przed trudnym zadaniem znalezienia równowagi między koniecznością dostosowania cen do realiów rynkowych a ochroną najbardziej wrażliwych segmentów społeczeństwa. Decyzje, które zapadną w najbliższych miesiącach, będą miały długofalowe skutki dla polskiej gospodarki i społeczeństwa, podkreślając znaczenie przejrzystej i przemyślanej polityki energetycznej.