ustawa o elektromobilności

Projekt rozporządzenia Ministra Energii w sprawie sposobu ustalania mocy przyłączeniowej dla wewnętrznych i zewnętrznych stanowisk postojowych związanych z budynkami użyteczności publicznej oraz budynkami mieszkalnymi wielorodzinnymi

Aktualności, OZE, , , , Możliwość komentowania Projekt rozporządzenia Ministra Energii w sprawie sposobu ustalania mocy przyłączeniowej dla wewnętrznych i zewnętrznych stanowisk postojowych związanych z budynkami użyteczności publicznej oraz budynkami mieszkalnymi wielorodzinnymi została wyłączona

29 maja br. zakończyły się konsultacje projektu rozporządzenia Ministra Energii w sprawie sposobu ustalania mocy przyłączeniowej dla wewnętrznych i zewnętrznych stanowisk postojowych związanych z budynkami użyteczności publicznej oraz budynkami mieszkalnymi wielorodzinnymi.

Potrzeba wydania przedmiotowego rozporządzenia wynika z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 317, 1356, 2348). Ustawa nakłada obowiązek zapewniania mocy przyłączeniowej, pozwalającej wyposażyć stanowiska postojowe w budynkach użyteczności publicznej oraz w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych w moc nie mniejszą niż 3,7 kW. Projektowane rozporządzenie ma wesprzeć techniczny aspekt rozwoju elektromobilności w Polsce, tj. niedostatek miejsc ładowania samochodów elektrycznych. Ponadto, projektowane rozporządzenie częściowo implementuje do polskiego porządku prawnego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2018/844 z dnia 30 maja 2018 r. zmieniająca dyrektywę 2010/31/UE w sprawie charakterystyki energetycznej budynków i dyrektywę 2012/27/UE w sprawie efektywności energetycznej (Dz. Urz. UE L 156 z 19.06.2018, str. 75), zwaną dalej: „dyrektywą 2018/844”. Dyrektywa ta wspiera między innymi rozwój infrastruktury do ładowania pojazdów elektrycznych na parkingach samochodowych w budynkach, wymagając zainstalowania infrastruktury kanałów i punktów ładowania.

Zgodnie z rozporządzeniem, budynki użyteczności publicznej powinny zapewnić moc przyłączeniową będącą iloczynem 20 % planowanych miejsc postojowych i mocy równej 3,7 kilowata (kW). Natomiast dla budynków mieszkalnych wielorodzinnych moc przyłączeniową określa się mnożąc planowaną liczbę miejsc postojowych razy wartość mocy równej 3,7 (kilowata) kW. Rozwiązania te mają pozwolić zainstalować w przyszłości punkty ładowania pojazdów elektrycznych i pojazdów hybrydowych typu plug-in, bez ponoszenia ogromnych nakładów finansowych związanych z przebudową całej instalacji elektrycznej.

Przepisy przejściowe rozporządzenia stanowią, że podmioty, które złożyły wniosek o wydanie decyzji o pozwolenie na budowę albo odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego po dniu 1 stycznia 2019 r., a przed dniem wejścia w życie projektu rozporządzenia, będą zobowiązane do dostosowania projektów budowlanych, budynków użyteczności publicznej lub budynków mieszkalnych wielorodzinnych do wymagań określonych w projekcie rozporządzenia do dnia 1 stycznia 2020 r. Należy również podkreślić, że zgodnie z art. 75 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych, przepisu art. 12 ust. 1 tejże ustawy, ustanawiającego określone obowiązki w zakresie zapewnienia mocy przyłączeniowej dla projektowanych i budowanych stanowisk postojowych, nie stosuje się do zamierzeń budowlanych, dla których przed dniem 1 stycznia 2019 r. złożono wniosek o wydanie decyzji o pozwolenie na budowę albo odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego.

Koszty instalowania mocy przyłączeniowej zależą od wielkości inwestycji budowalnej oraz od zakresu robót budowlanych. Optymalnymi rozwiązaniami są wydzielenie dodatkowego obwodu w instalacji wewnętrznej bloku lub nowe przyłącze. Koszty dostosowania rynku do wymagań zawartych w projekcie rozporządzenia poniosą przedsiębiorcy.

W analizie przyjęto, że koszt instalacji mocy przyłączeniowej dla 100 miejsc postojowych wyniesie około 25 000 zł. W 2018 roku budynków mieszkalnych wielorodzinnych zostało oddanych do użytkowania 2675. Z danych GUS wynika, że będzie następował stały wzrost liczby oddanych do użytkowania budynków mieszkalnych wielorodzinnych o 3.26 % w stosunku do roku poprzedniego. Przyjęto założenie, że średnia liczna miejsc parkingowych w tych budynkach wynosi 100. W przypadku budynków użyteczności publicznej w roku 2018 r. oddano do użytkowania 2624 tych budynków. Przewiduje się stały spadek liczby oddanych do użytkowania budynków użyteczności publicznej o 2,7 % w stosunku do roku poprzedniego. Przyjęto założenie, że średnia liczba miejsc parkingowych w tych budynkach wynosi 1500.

Rozporządzenie wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Autor: Agata Szafrańska, Wawrzynowicz i Wspólnicy sp. k.

Obowiązki operatora systemu dystrybucyjnego gazowego w zakresie rozwoju i funkcjonowania infrastruktury wynikające z projektu ustawy o elektromobilności

Aktualności, Elektroenergetyka, Energetyka, Gaz, , , , , Możliwość komentowania Obowiązki operatora systemu dystrybucyjnego gazowego w zakresie rozwoju i funkcjonowania infrastruktury wynikające z projektu ustawy o elektromobilności została wyłączona

Projekt ustawy o elektromobilności przewiduje nałożenie na operatorów systemów dystrybucyjnych elektroenergetycznych oraz gazowych szeregu nowych obowiązków związanych z rozwojem i funkcjonowaniem infrastruktury. Są to zarówno obowiązki związane z budową czy naprawą stacji gazu ziemnego, jak i obowiązki planistyczne czy organizacyjne.

Należy zwrócić uwagę, że obowiązki operatora systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego (OSDe) oraz operatora systemu dystrybucyjnego gazowego (OSDg), które przewidziano w projekcie ustawy, znacząco się różnią. W założeniu projektu ustawy, infrastruktura do ładowania pojazdów elektrycznych w pierwszym okresie, tj. w latach 2019-2020 ma być rozwijana w oparciu o zasady rynkowe, natomiast dopiero, gdy okaże się, że rozwój infrastruktury na takich zasadach nie był wystarczający, do budowy stacji ładowania zobowiązany będzie OSDe. Przy tym OSDg ma od początku obowiązek budowy stacji gazu ziemnego oraz wykonywania przedsięwzięć w zakresie modernizacji, rozbudowy czy naprawy infrastruktury. Jak czytamy w uzasadnieniu projektu, „zastosowane przez projektodawcę podejście ma charakter nakazowo-administracyjny z uwagi na charakter rynku gazu ziemnego wykorzystywanego w transporcie. Niewielka liczba pojazdów napędzanych tym paliwem powoduje nikłe zainteresowanie inwestorów dla budowy odpowiedniej infrastruktury”.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 projektu ustawy, OSDg opracowuje program budowy stacji gazu ziemnego oraz przedsięwzięć w zakresie modernizacji, rozbudowy albo budowy sieci niezbędnych do przyłączenia tych stacji i uzgadnia do z operatorem systemu przesyłowego. Program ten opracowywany jest na 5 lat i stanowi części planu rozwoju przedsiębiorstwa. Program obejmuje wyłącznie gminy, w których liczba mieszkańców wynosi co najmniej 100 tys., i w której zostało zarejestrowanych co najmniej 60 tys. pojazdów samochodowych, a przy tym na 1000 mieszkańców tej gminy przypada minimum 400 pojazdów. W programie mają być ujęte między innymi takie informacje jak: liczba planowanych stacji gazu ziemnego, parametry techniczne i lokalizacja stacji, informacja o dostępnych zdolnościach technicznych sieci gazowych, do których mają zostać przyłączone stacje gazu ziemnego czy informacje o dostępnej w punkcie wyjścia mocy przyłączeniowej.

OSDg ma obowiązek, zgodnie z art. 19 ust. 1 projektu ustawy, wybudowania stacji gazu ziemnego zgodnie z opracowanym programem, a w trakcie eksploatacji stacji – dokonywania jej napraw, remontów i modernizacji. Przy tym koszty związane z tymi obowiązkami zaliczane są do kosztów uzasadnionych działalności operatora w rozumieniu ustawy – Prawo energetyczne.

Na podstawie art. 21 projektu ustawy, OSDg wyłania operatora stacji gazu ziemnego. Wybór dokonywany jest w drodze przetargu. Między OSDg a operatorem stacji gazu ziemnego zawierana jest umowa na wykonywania usług tankowania. Jednak w przypadku braku możliwości wyłonienia operatora stacji gazu ziemnego, funkcję tę będzie zobowiązane pełnić przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami gazowymi. Operatorem stacji gazu ziemnego nie może być OSDg, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami nie może on prowadzić obrotu ani sprzedaży paliw.

Autor: radca prawny Maciej Grabek, Dagmara Dragan, Wawrzynowicz i Wspólnicy Sp.k.

Projekt ustawy o elektromobilności

Aktualności, Energetyka, Klimat, , , , , , , , , Możliwość komentowania Projekt ustawy o elektromobilności została wyłączona

W związku z zakończeniem konsultacji publicznych projektu ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych, opublikowano nową wersję projektu tej ustawy z dnia 13 października 2017 r. Niniejszy artykuł otwiera serię publikacji związanych z projektem ustawy o elektromobilności.

Paliwa alternatywne w transporcie to paliwa lub źródła energii, które służą przynajmniej częściowo jako substytut dla pochodzących z surowej ropy naftowej źródeł energii w transporcie i które mogą potencjalnie przyczynić się do wzrostu neutralności klimatycznej transportu oraz poprawy ekologiczności sektora transportu. Są to m.in. energia elektryczna, wodór, biopaliwa, paliwa syntetyczne i parafinowe, sprężony gaz ziemny (CNG) lub skroplony gaz zimny (LNG), gaz płynny (LPG). W projektowanej ustawie zaproponowano rozwiązania, które służyć mają rozwojowi infrastruktury paliw alternatywnych i zachęcaniu konsumentów do zakupu pojazdów napędzanych tymi paliwami.

Projektowana ustawa o elektromobilności ma na celu określenie zasad rozwoju i funkcjonowania infrastruktury do wykorzystania kluczowych paliw alternatywnych w transporcie, w tym infrastruktury użytkowanej w publicznym transporcie zbiorowym, obowiązki podmiotów publicznych związane z rozwojem rynku elektromobilności, obowiązki informacyjne w zakresie paliw alternatywnych, warunki funkcjonowania stref niskoemisyjnego transportu oraz zasady tworzenia i treść Krajowych ram polityki rozwoju infrastruktury paliw alternatywnych.

Projekt ustawy transponuje do polskiego porządku prawnego Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/94/UE z dnia 22 października 2014 r. w sprawie rozwoju infrastruktury paliw alternatywnych. Jednym z najistotniejszych założeń projektu jest określenie ścieżki rozwoju i budowy ogólnodostępnych stacji ładowania pojazdów elektrycznych oraz punktów tankowania gazu ziemnego. Można zauważyć, że ustawodawca wprowadza różne podejście w stosunku do infrastruktury przeznaczonej do ładowania pojazdów elektrycznych i infrastruktury przeznaczonej dla pojazdów napędzanych gazem ziemnym.

W ramach najbardziej istotnych różnic należy wymienić sposób rozwoju infrastruktury do ładowania ww. pojazdów. W przypadku pojazdów elektrycznych w okresie lat 2019-2020 infrastruktura ta ma być rozwijana w oparciu o zasady rynkowe, a podmioty zainteresowane inwestycjami w tę infrastrukturę będą mogły starać się o wsparcie z Funduszu Niskoemisyjnego Transportu; dopiero w przypadku nieosiągnięcia do roku 2020 minimalnej, przewidzianej w art. 58 projektu ustawy, liczby punktów do ładowania pojazdów, za ich budowę będzie odpowiadał operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego (OSDe). Natomiast w przypadku infrastruktury przewidzianej dla pojazdów napędzanych gazem ziemnym, podmiotem zobowiązanym do jej zapewnienia będzie od początku operator systemu dystrybucyjnego gazowego (OSDg), którego obowiązkiem będzie między innymi wybudowanie tej infrastruktury. Przewiduje się utworzenie „sieci bazowej” infrastruktury stacji gazu ziemnego, która ograniczać się będzie do gmin spełniających warunki wskazane w ustawie. Wskazana różnica, polegająca na tym, że rozwój infrastruktury do ładowania pojazdów elektrycznych będzie się opierał, w przeciwieństwie do rozwoju infrastruktury stacji gazu ziemnego, na zasadach rynkowych, wynika ze specyfiki rynku gazu ziemnego wykorzystywanego w transporcie, tj. z niewielkiej liczby pojazdów i niewielkiego zainteresowania inwestorów dla budowy odpowiedniej infrastruktury. Jednak wykorzystanie gazu ziemnego w transporcie może być opłacalne ekonomicznie, szczególnie w przypadku transportu zbiorowego pasażerskiego czy przy transporcie towarów, stąd plany rozwoju takiej sieci.

Projekt ustawy przewiduje także szereg innych obowiązków, którymi obarczeni zostaną OSDe oraz OSDg, a także innych podmiotów publicznych takich jak Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad. Nowe obowiązki nałożone zostaną także na jednostki samorządu terytorialnego.

Zachęcamy do śledzenia kolejnych artykułów dotyczących projektu ustawy o elektromobilności, które publikowane będą na Portalu.

Autor: radca prawny Paweł Kuliński, Dagmara Dragan, Wawrzynowicz i Wspólnicy Sp.k.

Czasopismo Portal Zamówienia.org.pl ISSN 2544-1825