dekarbonizacja

Prace sejmowe nad specustawą dotyczącą biogazowni rolniczych

Aktualności, Energetyka, Gaz, Klimat, OZE, Samorządy, Środowisko, , , , Możliwość komentowania Prace sejmowe nad specustawą dotyczącą biogazowni rolniczych została wyłączona

8 maja 2023 r. do Sejmu wpłynął zatwierdzony klika dni wcześniej przez Radę Ministrów rządowy projekt ustawy o ułatwieniach w przygotowaniu i realizacji inwestycji w zakresie biogazowni rolniczych, a także ich funkcjonowania (druk sejmowy numer 3196) (projekt). Jak można wyczytać z jego uzasadnienia, opracowywane przepisy mają stanowić odpowiedź „na pilną potrzebę zwiększania liczby stabilnych, sterowalnych i odpornych na zmienne uwarunkowania meteorologiczne i czynniki zewnętrzne instalacji odnawialnych źródeł energii w polskim miksie energetycznym”. Proponowane przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi zmiany są mają przede wszystkim przyspieszyć procedury w zakresie lokalizacji i budowy biogazowni rolniczych, a także ułatwić wprowadzanie do obrotu pofermentu jako nawozu. Poniżej przedstawione zostaną pomysły mające zmodyfikować proces inwestycyjno-budowlany.

Zmiany definicyjne

Projektodawca zamierza wprowadzić zmianę prawnego pojęcia biogazu rolniczego. Treść przepisu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródła energii (ustawa OZE) ma ulec modyfikacji w taki sposób, że przez biogaz rolniczy będzie należało rozumieć gaz otrzymywane w procesie fermentacji metanowej:

  1. produktów rolnych oraz produktów ubocznych rolnictwa, w tym odchodów zwierzęcych,
  2. produktów z przetwórstwa produktów pochodzenia rolniczego i produktów ubocznych, odpadów lub pozostałości z tego przetwórstwa, w tym z przetwórstwa i produkcji żywności, pochodzących z zakładów przemysłowych, a także z zakładów oczyszczalni ścieków z przetwórstwa rolno-spożywczego, w których jest prowadzony rozdział ścieków przemysłowych od pozostałych rodzajów osadów i ścieków,
  3. produktów spożywczych przeterminowanych lub nieprzydatnych do spożycia,
  4. tłuszczów i mieszanin olejów z separacji olej/woda zawierających wyłącznie oleje jadalne i tłuszcze,
  5. biomasy roślinnej zebranej z terenów innych niż zaewidencjonowane jako rolne,
  6. odchodów zwierzęcych pozyskanych z działalności innej niż rolnicza.

Biogazem rolniczym nie będzie biogaz pozyskiwany z odpadów komunalnych, ze składowisk odpadów, a także z substratów pochodzących z oczyszczalni ścieków innych niż wymienione powyżej.

W powiązaniu z tązmianą planuje się wprowadzenie prawnego pojęcia biogazowni rolniczej. Zgodnie z art. 2 pkt 2 projektu za taką ma być uznawana instalacja odnawialnego źródła energii w rozumieniu art. 2 pkt 13 ustawy OZE służąca do wytwarzania biogazu rolniczego, energii elektrycznej z biogazu rolniczego, ciepła z biogazu rolniczego lub biometanu z biogazu rolniczego. Warto podkreślić, że odniesienie do wytwarzania biometanu koresponduje z zapisami procedowanego równolegle rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw (druk sejmowy numer 3279), który ma wprowadzić przepisy regulujące wytwarzanie tego gazu jako produktu uzyskiwanego z biogazu rolniczego.

Zakres zastosowania specustawy

Zakres przyszłego zastosowania projektu jest szczegółowo określony i można w nim wyróżnić aspekt podmiotowy i przedmiotowy. Gdy chodzi o ten pierwszy, w art. 3 projektu zawarto zamknięty katalog podmiotów, które będą mogły skorzystać z opracowywanych przepisów. Należą do nich m.in.:

  1. osoby fizyczne, jednostki organizacyjne niebędące osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, lub osoby prawne, które w ramach działalności rolniczej prowadzą gospodarstwo rolne lub dział specjalnej produkcji rolnej,
  2. osoby fizyczne, o których mowa wyżej, wpisane do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, których przedmiot wykonywanej działalności gospodarczej obejmuje wytwarzanie energii elektrycznej, ciepła, biogazu rolniczego lub biometanu z biogazu rolniczego,
  3. spółdzielnie energetyczne, spółdzielnie albo spółdzielnie rolników czy
  4. koordynatorzy klastrów energii.

Zasadniczo adresatami rozwiązań przewidzianych w projekcie mają być podmioty związane z branżą rolniczą i rolno-spożywczą. Proponowane regulacje nie wykluczają jednak tworzenia spółek celowych, przy czym będzie to możliwe jedynie, gdy wskazane w projekcie podmioty związane z branżą będą posiadały w nich udziały lub akcje.

Projekt ma stanowić podstawę rozwoju biogazowni przy gospodarstwach rolnych oraz zakładach przetwórstwa rolno-spożywczego. Z tego powodu powyższy aspekt podmiotowy zastosowania przepisów projektu został zawężony o aspekt przedmiotowy. Otóż, zgodnie z art. 4 ust. 1 projektu, opracowywane rozwiązania mają dotyczyć biogazowni rolniczych, które:

  1. zlokalizowane zostaną na nieruchomości, do której tytuł posiada podmiot uprawniony prowadzący gospodarstwo rolne lub działalność określoną w art. 3 pkt 4 lub 5 projektu, z których będzie pochodzić co najmniej część substratów wykorzystywanych w tej biogazowni rolniczej;
  2. w przypadku gdy przedmiotem działalności w tej biogazowni będzie wytwarzanie:
    1. energii elektrycznej – łączna moc zainstalowana elektryczna jest nie większa niż 3,5 MW,
    1. ciepła – łączna moc osiągalna cieplna w skojarzeniu jest nie większa niż 10,5 MW,
    1. biogazu rolniczego – roczna wydajność produkcji biogazu rolniczego nie przekracza 14 mln m3,
    1. biometanu – roczna wydajność produkcji biometanu z biogazu rolniczego nie przekracza 8,4 mln m3;
  3. do wytwarzania biogazu rolniczego, energii elektrycznej ,ciepła lub biometanu z biogazu rolniczego wykorzystuje się wyłącznie substraty, których lista ma zostać określona w rozporządzeniu wydanym przez ministra właściwego do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw klimatu.

Odmienne zasady rozmieszczania biogazowni rolniczych

Inwestycje objęte projektem będą mogły zostać zlokalizowane na szczególnych zasadach. Projektodawca wychodzi z inicjatywą kilku ułatwień w zakresie rozmieszczenia tego typu inwestycji, włącznie z wprowadzeniem nowego sposobu określenia miejsca położenia przedsięwzięcia.

W przypadkach gdy na danym obszarze uchwalono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, przewiduje się możliwość szerszego odczytania zawartego w nim przeznaczenia terenu. W art. 6 projektu zaproponowano, aby w przypadkach, gdy z planu wynika przeznaczenie terenu dopuszczające lokalizację zabudowy związanej z rolnictwem, produkcją lub magazynowaniem, możliwe było także lokalizowanie biogazowni rolniczych, chyba że:

  1. ustalenia planu zakazują lokalizacji takich biogazowni,
  2. powierzchnia gruntów rolnych planowanych do przeznaczenia pod biogazownie jest większa niż 1 ha,
  3. zmiana przeznaczenia gruntów rolnych wymaga zgody marszałka województwa.

Z kolei w sytuacjach, gdy na danym obszarze nie uchwalono planu miejscowego, inwestor będzie mógł zrealizować swoje zamierzenie w oparciu o decyzję o warunkach zabudowy. Jednak dla inwestycji w zakresie „małej” biogazowni rolniczej (o mocy zainstalowanej elektrycznej do 1 MW lub wytwarzającej ekwiwalentną ilość ciepła, biogazu lub biometanu), w art. 13 projektu przewidziano ułatwienia polegająca na m.in. określeniu, że decyzja powinna zostać wydana w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku, zaś uchybienie temu terminowi wiązać się będzie z nałożeniem kary pieniężnej na organ administracji.

Z powyższych ułatwień w zakresie planów i decyzji nie będą mogły skorzystać biogazownie rolnicze, których:

  1. łączna moc zainstalowana elektryczna jest większa niż 1 MW – w przypadku gdy przedmiotem działalności będzie wytwarzanie energii elektrycznej;
  2. łączna moc osiągalna cieplna w skojarzeniu jest większa niż 3 MW -w przypadku gdy przedmiotem działalności będzie wytwarzanie ciepła;
  3. roczna wydajność produkcji biogazu rolniczego przekracza 4 mln m3 – w przypadku gdy przedmiotem działalności będzie wytwarzanie biogazu rolniczego;
  4. roczna wydajność produkcji biometanu z biogazu rolniczego przekracza 2,4 mln m3 – w przypadku gdy przedmiotem działalności będzie wytwarzanie biometanu.

Ich lokalizacja powinna nastąpić zgodnie z ogólnymi zasadami wynikającymi z ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Jednak projektodawca oferuje ograniczoną w czasie (do 31 grudnia 2025 r.) alternatywę polegającą na wprowadzeniu całkowicie nowej procedury rozmieszczenia inwestycji. Projektowany art. 19 ust. 4 dopuszcza lokalizację biogazowni rolniczej niezależnie od istnienia lub ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, pod warunkiem że taka inwestycja nie będzie sprzeczna ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz uchwałą o utworzeniu parku kulturowego, a rada gminy podejmie uchwałę o ustaleniu lokalizacji biogazowni rolniczej.

Pozostałe zmiany w procesie inwestycyjno-budowlanym dla biogazowni rolniczych

Zmiany mają dotknąć także procedury regulującej wydawanie pozwoleń na budowę. Planuje się, aby właściwy organ był zobowiązany do wydania decyzji w terminie 45 dni od dnia złożenia wniosku w tej sprawie, a w przypadku jego naruszenia organ wyższego stopnia będzie wymierzał karę na zasadach określonych w art. 35 ust. 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

Projekt obejmuje także zmiany przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne w zakresie wydania warunków przyłączenia biogazowni rolniczej do sieci. Zgodnie z przedstawionymi propozycjami przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się dystrybucją energii elektrycznej będzie obowiązane wydać warunki przyłączenia dla podmiotu uprawnionego w terminie 90 dni od dnia złożenia wniosku o przyłączenie do sieci. Dotyczyć to ma biogazowni rolniczych o mocy zainstalowanej elektrycznej nieprzekraczającej 2 MW.

***

Zmiany zaproponowane w projekcie mogą dla wielu inwestorów stanowić zachętę do zaangażowania kapitału w biogazownie rolnicze. Usprawnienie procedur na etapie lokalizowania tego typu inwestycji (co z natury rzeczy jest sprawą kontrowersyjną społecznie) oraz ich budowy może przełożyć się na większą przewidywalność całego procesu.

Autor: Marcel Krzanowski, Wawrzynowicz & Wspólnicy sp. k.

ENERGY WEEK 2023

Aktualności, Elektroenergetyka, energia elektryczna, , , Możliwość komentowania ENERGY WEEK 2023 została wyłączona

ENERGY WEEK, organizowany przez Studenckie Koło Naukowe Energetyki, to jeden z największych cyklicznych projektów w Polsce o charakterze konferencji naukowej z dziedziny szeroko rozumianej energetyki. Składa się z cyklu prelekcji, warsztatów, debat, paneli eksperckich, konkursów prowadzonych przez członków koła, partnerów wydarzenia oraz ekspertów z branży energetycznej.
Tegoroczna 9. Edycja jest poświęcona zagadnieniom polityki, gospodarki, transformacji energetycznej, dekarbonizacji energetyki konwencjonalnej oraz ma na celu przedstawienie najważniejszych wyzwań, inwestycji oraz strategii rozwoju w sektorze energetycznym. Odbędzie się w dniach 15 –
19 maja 2023r. w Szkole Głównej Handlowej.
Konferencja będzie składać się z:
Dnia promocyjnego na Auli Spadochronowej – 15 maja (poniedziałek);
3 dni merytorycznych zatytułowanych:

  1. „Transformacja i gospodarka energetyczna Polski” – 16 maja
  2. „Dekarbonizacja energetyki konwencjonalnej” – 17 maja
  3. „Kluczowe inwestycje energetyczne Polski” – 18 maja
    Dnia paneli dyskusyjnych podsumowujący konferencję – 19 maja.

Link do wydarzenia: https://www.facebook.com/events/617604573752338
Serdecznie zapraszamy do wzięcia udziału w konferencji.

Kluczowe uzgodnienia dotyczące unijnych regulacji sektora gazów odnawialnych

Aktualności, Energetyka, Gaz, , Możliwość komentowania Kluczowe uzgodnienia dotyczące unijnych regulacji sektora gazów odnawialnych została wyłączona

28 marca 2023 r. Rada ds. Transportu, Telekomunikacji i Energii (Rada TTE) wypracowała stanowisko negocjacyjne (ogólne podejście) w sprawie dwóch projektów aktów normatywnych, które mają zastąpić:

  • rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 715/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1775/2005 oraz
  • dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/73/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotyczącą wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylającą dyrektywę 2003/55/WE.

O tej inicjatywie pisaliśmy już w poprzednich artykułach:

Niemniej po krótce przypomnijmy podstawowe założenia projektów rozporządzenia i dyrektywy, które razem będziemy nazywać Pakietem na rzecz dekarbonizacji rynków wodoru i gazu.

Podstawowe założenia przyszłego rynku paliw metanowych i wodorowych

Pakiet na rzecz dekarbonizacji rynków wodoru i gazu ma określać wspólne zasady rynku wewnętrznego dla gazów odnawialnych, gazu ziemnego i wodoru. W ten sposób mają powstać ramy regulacyjne dla specjalnej infrastruktury wodorowej i rynków wodorowych oraz dla zintegrowanego planowania sieci. Ponadto projektodawca przewidział dodanie przepisów o ochronie konsumentów i zwiększenie bezpieczeństwa dostaw.

Proponowane rozporządzenie ma pomóc w rozpowszechnieniu na unijnym rynku gazów odnawialnych i niskoemisyjnych, zwłaszcza biometanu i wodoru. Jednym z celów projektu jest włączenie wodoru oraz gazów odnawialnych do istniejącej infrastruktury gazu ziemnego poprzez usunięcie taryf dla transgranicznych połączeń międzysystemowych i obniżenie taryf w punktach tych połączeń. Ponadto jego wejście w życie ma wprowadzić zasady dla transgranicznych sieci wodorowych i szczegółowe przepisy ułatwiające mieszanie wodoru z gazem ziemnym i gazami odnawialnymi. Nową infrastrukturą mają zarządzać odpowiedni operatorzy (których wyodrębnienie przewiduje projekt dyrektywy), zrzeszeni razem w europejskiej sieci operatorów sieci wodorowych. Ma ona m.in. koordynować rozbudowę transgranicznych połączeń wodorowych, a także opracować szczegółowe zasady techniczne związane z jej obsługą. Projektowane rozporządzenie ma wreszcie wymusić na państwach członkowskich uwzględnienie magazynowania w ocenach ryzyka dotyczących bezpieczeństwa dostaw, zarówno na szczeblu krajowym, jak i regionalnym.

Z kolei proponowana dyrektywa ma rozszerzyć na sieci wodorowe zasady unijnego ustawodawstwa mające zastosowanie do sieci gazowych. W odróżnieniu od obecnych rozwiązań, przyszły akt ma zawierać zaostrzone przepisy o ochronie konsumentów, które pozwolą łatwiej zmieniać dostawców i wybierać gaz odnawialny i niskoemisyjny zamiast paliw kopalnych. O czym już wspomniano, wraz z wejściem w życie przyszłej dyrektywy powstanie wymóg wyodrębnienia operatorów zajmujących się transportem, magazynowanie i skraplaniem/regazyfikacją wodoru. Nadto projektowany akt ma podtrzymać większości przepisów dotyczących operatorów systemów gazowych (w tym o ich rozdzieleniu), dostępie stron trzecich do istniejącej infrastruktury gazowej, zintegrowanym planowaniu sieci i niezależnych organach regulacyjnych. Wreszcie projekt przewiduje, że długoterminowe umowy na kopalny gaz ziemny o nieobniżonej emisji nie powinny być przedłużane na okres po 2049 r., aby nie dopuścić do zależności od paliw kopalnych i dać więcej przestrzeni czystym gazom na europejskim rynku gazowym.

Najważniejsze zmiany wprowadzone przez Radę TTE do projektu rozporządzenia

W porównaniu z pierwotnymi propozycjami, dokonano kilku modyfikacji. Rada TTE doprecyzowała przepisy o taryfach i rabatach taryfowych dla wodoru i gazów odnawialnych mających uzyskać dostęp do sieci gazowej i dała państwom członkowskim większą swobodę w ich ustalaniu. Wynikiem prac jest rozróżnienie rabatów taryfowych dla gazów odnawialnych (100%) i dla gazów niskoemisyjnych (75%) w systemie gazu ziemnego. Istotną zmianą wypracowaną na szczeblu ministerialnym jest także obniżenie dopuszczalnej domieszki wodoru na połączeniach międzysystemowych. Pierwotnie projekt rozporządzenia zakładał, że pułap ten miał sięgać 5%, a obecnie Rada TTE określiła go na poziomie 2%. Rada TTE wzmocniła i ulepszyła także przepisy pozwalające na geograficzne ograniczanie sieci wodorowych. W szczególności klauzula przeglądowa pozwoli przyjrzeć się potencjalnym przepisom dla przyszłych operatorów transportu wodoru, po tym jak infrastruktura i rynek wodoru bardziej się rozwiną.

Ważne zmiany wprowadzone przez Radę TTE dotknęły także obszaru bezpieczeństwa dostaw. Jeśli chodzi o certyfikację operatorów systemu magazynowego, podejście ogólne włącza do tekstu przepisy rozporządzenia o magazynowaniu gazu przyjęte w czerwcu 2022 r. Ponadto wprowadza się 100-procentowy rabat od taryf przesyłowych i dystrybucyjnych opartych na zdolności dla podziemnych magazynów gazu i instalacji LNG. Wreszcie Rada TTE dodała klauzulę bezpieczeństwa umożliwiającą państwom członkowskim podejmowanie proporcjonalnych środków w celu czasowego ograniczania importu z Białorusi i Rosji. Warto dodać, że usuniętych zostało wiele przepisów o bezpieczeństwie dostaw, które zostały objęte różnymi przepisami nadzwyczajnymi przyjętymi w 2022 r. Pozostawiono jednak pole do dalszych dostosowań w przyszłości.

Najważniejsze zmiany wprowadzone przez Radę TTE do dyrektywy

Co się tyczy drugiego aktu, w ramach podejścia ogólnego dodano do definicji dotyczących niskoemisyjności odniesienie do odpowiednika kopalnego określonego w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych, aby zapewnić równość szans przy ocenie pełnego śladu emisyjnego różnych gazów. Poza tym Rada TTE dokonała pewnych zmian w odnośnych przepisach, jeśli chodzi o dostarczanie informacji, łatwość zmiany dostawcy oraz rezygnację w przypadku ofert pakietowych. Państwa członkowskie będą miały większą swobodę wprowadzania inteligentnych systemów pomiarowych. Dodano także możliwość interwencji publicznej w przypadku ustalania cen w sytuacjach nadzwyczajnych, odwzorowując przepisy omawianego obecnie projektu o przeglądzie struktury rynku energii elektrycznej. Odniesienie to zostanie zmodyfikowane odpowiednio do wyników negocjacji nad tym projektem.

Do przełomowych zmian nie doszło w propozycjach dotyczących regulacji przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się wodorem. W szczególności, Rada TTE utrzymała pełny rozdział własnościowy operatorów sieci wodorowej jako model domyślny, dopuszczając pod pewnymi warunkami model niezależnego operatora systemu przesyłowego (w którym to modelu dostawcy energii mogą nadal posiadać i obsługiwać sieci, ale za pośrednictwem podmiotu zależnego). Ponadto przedłużono do 2035 r. etap przejściowy na wdrożenie szczegółowych przepisów o wodorze oraz dodano ograniczone odstępstwo w przypadku niektórych przepisów dla części państw członkowskich ze względu na ich szczególną sytuację.

***

Po tym jak Rada TTE wypracowała podejście ogólne w sprawie projektów, możliwe jest rozpoczęcie negocjacji z Parlamentem Europejskim. Po osiągnięciu porozumienia obie instytucje będą musiały formalnie przyjąć przepisy, które następnie zostaną opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, a później wejdą w życie. Powyższe powinno trwać możliwie najkrócej, gdyż przyjęcie nowych przepisów prawnych dla rynku paliw metanowych i wodorowych jest jedną z najbardziej oczekiwanych inicjatyw w 2023 r. Jest to szczególnie ważne w kontekście prowadzonych obecnie prac na projektem ustawy o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (numer w wykazie Rządowego Centrum Legislacji: UD382), która ma stworzyć fundament pod przyszłe otoczenie regulacyjne sektora wodorowego.

Autor: Marcel Krzanowski, Wawrzynowicz & Wspólnicy sp. k.

Europejski pakiet wodorowy opublikowany

Aktualności, Energetyka, Gaz, Klimat, OZE, Środowisko, , , , Możliwość komentowania Europejski pakiet wodorowy opublikowany została wyłączona

Komisja Europejska opublikowała dzisiaj długo wyczekiwane projekty mające wprowadzić rozwiązania pozwalające na dekarbonizację sektora gazowniczego. Chodzi o dwa projektu aktów prawnych, które mają zastąpić obecnie obowiązujące:

  • rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 715/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1775/2005 oraz
  • dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/73/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylającą dyrektywę 2003/55/WE.

Podstawy rynku wodoru

Jak wynika z komunikatu Komisji, celem proponowanych zmian jest stworzenie podstaw rynku wodoru oraz odpowiedniego środowiska dla inwestycji i rozwoju dedykowanej infrastruktury, w tym w ramach handlu z państwami trzecimi. Zasady rynkowe mają zostać wdrożone w dwóch fazach, przed i po 2030 r., a w szczególności mają objąć dostęp do infrastruktury wodorowej, rozdzielnie produkcji i transportu wodoru oraz ustalanie taryf. Ponadto ma zostać utworzona Europejska Sieć Operatorów Sieci Wodorowych, której zadaniami będzie:

  • promowanie rozwijania infrastruktury wodorowej,
  • koordynacja połączeń transgranicznych,
  • tworzenie połączeń międzysystemowych i
  • wypracowanie szczególnych zasad technicznych.

Na skutek proponowanych zmian, krajowe plany rozwoju sieci będą musiały oprzeć się na wspólnym scenariuszu dla energii elektrycznej, gazu i wodoru. Co ciekawe, operatorzy systemu gazowego mają zostać zobowiązani do publikowania informacji dotyczących infrastruktury gazowej, która może zostać wyłączona z eksploatacji lub przemianowana, z kolei oddzielnie mają być sporządzane plany dotyczące sieci wodorowych.

Wytwórcy gazów odnawialnych oraz konsumenci

Nowe przepisy mają ułatwić dostęp do istniejącej sieci gazowej wytwórcom gazów odnawialnych poprzez zniesienie taryf dla połączeń transgranicznych i obniżenie taryf w punktach wtłaczania. Ponadto proponowane rozwiązania mają stworzyć system certyfikacji, tak aby dokończyć prace rozpoczęte na gruncie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych. Aby uniknąć zamykania Europy jedynie na gazy kopalne oraz w celu „stworzenia miejsca” dla gazów odnawialnych, Komisja proponuje, aby długoterminowe umowy dotyczące gazu kopalnego nie były przedłużane poza rok 2049.

Kolejnym priorytetem pakietu jest wzmocnienie pozycji i ochrona konsumentów. Odzwierciedlając przepisy już obowiązujące na rynku energii elektrycznej, konsumenci będą mogli łatwiej zmieniać dostawców, korzystać ze skutecznych narzędzi do porównywania cen, uzyskiwać dokładne, uczciwe i przejrzyste informacje o rozliczeniach oraz mieć lepszy dostęp do danych i nowej inteligentnej technologii. Konsumenci powinni mieć możliwość wyboru odnawialnych i niskoemisyjnych gazów zamiast paliw kopalnych. W omawianych projektach mają zostać zawarte także rozwiązania usprawniające systemowe podejście do przeciwdziałania gwałtownym zmianom cen gazu ziemnego.

Walka z emisjami metanu

Komisja Europejska poinformowała również o planowanym wprowadzeniu nowych wymagań w zakresie emisji metanu, przy czym przewiduje się dla nich osobny projekt aktu prawnego – rozporządzenie dotyczące redukcji emisji metanu w sektorze energetycznym.

Komisja ma zobowiązać przedstawicieli sektorów ropy naftowej, gazu i węgla do mierzenia, raportowania i weryfikacji emisji metanu oraz zaproponuje ścisłe zasady wykrywania i naprawy wycieków metanu oraz ograniczania odpowietrzania i spalania. Projekt zawiera także rozwiązania stanowiące „narzędzie monitorowania”, które ma zapewnić przejrzystość emisji metanu z importu ropy naftowej, gazu i węgla do UE. W ramach inicjatywy proponuje się ustanowienie ram prawnych dla zapewnienia najwyższych możliwych standardów pomiaru, raportowania i weryfikacji (MRV) emisji metanu. Nowe przepisy mają zobowiązać firmy do mierzenia i określania ilościowego emisji metanu na poziomie aktywów u źródła oraz przeprowadzania kompleksowych badań w celu wykrycia i naprawy wycieków metanu w ich działalności. Ponadto zakazane mają zostać praktyki odpowietrzania i spalania, które uwalniają metan do atmosfery, z wyjątkiem ściśle określonych okoliczności. Państwa członkowskie będą musiały również opracować plany łagodzenia, uwzględniające łagodzenie skutków metanu oraz pomiary metanu z porzuconych kopalni i nieczynnych odwiertów.

W odniesieniu do emisji metanu z energii importowanej, Komisja proponuje podejście dwuetapowe. Po pierwsze, importerzy paliw kopalnych będą zobowiązani do przedstawienia informacji o tym, w jaki sposób ich dostawcy wykonują pomiary, zgłaszają i weryfikują swoje emisje oraz w jaki sposób ograniczają te emisje. Komisja chce ustanowić dwa narzędzia przejrzystości, które pokażą wyniki i wysiłki krajów i przedsiębiorstw energetycznych na całym świecie w zakresie ograniczania emisji metanu:

  • bazę danych przejrzystości, w której dane zgłoszone przez importerów i operatorów z UE będą udostępniane opinii publicznej; oraz
  • globalne narzędzie do monitorowania, aby pokazać gorące punkty emitujące metan w UE i poza nią, z wykorzystaniem satelitów.

Projekty w całości dostępne są poniżej:

[LINK] [LINK] [LINK]

Autor: Marcel Krzanowski, Wawrzynowicz & Wspólnicy sp. k.

Pakiet Dekarbonizacji Rynków Wodoru i Gazu oraz Strategia Metanowa

Aktualności, Gaz, Orzecznictwo, , , , , Możliwość komentowania Pakiet Dekarbonizacji Rynków Wodoru i Gazu oraz Strategia Metanowa została wyłączona

Komisja Europejska wystąpiła z propozycjami kluczowych zmian dla sektora gazowego w Europie. Chodzi o tzw. Pakiet Dekarbonizacji Rynków Wodoru i Gazu oraz tzw. Strategię Metanową.

Tzw. Pakiet Dekarbonizacji Rynków Gazu i Wodoru zakłada rewizję dwóch kluczowych dla sektora gazowniczego aktów, tj. dyrektywy PE i Rady 2009/73/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylającej dyrektywę 2003/55/WE oraz rozporządzenia PE i Rady (WE) nr 715/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego i uchylającej rozporządzenie (WE) nr 1775/2005.

Ogólnym celem inicjatywy jest przekształcenie ram prawnych rynku energii w taki sposób, aby ułatwić proces redukcji emisji gazów cieplarnianych o 55% do 2030 r., a w dalszej perspektywie (2050 r.) osiągnąć stan zeroemisyjny. Zmiana ma stanowić także swoistą odezwę na braki wskazanych aktów prawnych w zakresie organizacji i funkcjonowania sektora alternatywnych gazów metanowych. Ponadto rewizja dyrektywy PE i Rady 2009/73/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylającej dyrektywę 2003/55/WE oraz rozporządzenia PE i Rady (WE) nr 715/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego i uchylającej rozporządzenie (WE) nr 1775/2005 ma na celu także wdrożenie działań zaproponowanych na gruncie innych inicjatyw, strategii czy planów. Konkretne cele jakie stawiają sobie projektodawcy to:

– zapewnienie warunków do powstawania infrastruktury wodorowej;

– zapewnienie funkcjonowania konkurencyjnych rynków wodoru;

– ułatwienie lokalnej i zdecentralizowanej produkcji gazów odnawialnych i niskowęglowych;

– wzmocnienie praw konsumentów; oraz

– zapewnienie przejrzystości i bezpieczeństwa dostaw.

Z uzasadnienia inicjatywy wynika, że działania KE mają charakter ewolucyjny, a nie rewolucyjny. Planowane zmiany dotyczą przede wszystkim wprowadzeniu regulacji sprzyjających rozbudowie infrastruktury wodorowej oraz rozwoju rynku. Z tego względu analizowane będą propozycje wdrożenia modelu rynku wodoru opierającego się konkurencji „wspieranej” przez podmioty trzecie czy bardziej koherentnego (z innymi sektorami) rozwoju infrastruktury sieciowej. Prawodawca europejski dostrzega dużą szansę w „czerpaniu” z obecnego dorobku infrastrukturalnego w systemie energetycznym w procesie włączania do rynku odnawialnych i niskoemisyjnych gazów metanowych. Z tego względu konieczne jest dalsze rozwijanie infrastruktury gazowej i jej funkcjonowania, z uwzględnieniem rozwiązań przyjaznych paliwom alternatywnym. Przykładowym rozwiązaniem jest zapewnienie szerszego dostępu do terminali LNG.

Poza działaniami nakierowanymi na infrastrukturę, przewiduje się także wzmocnienie przepisów zarządzania jakością gazu w oparciu o prace normalizacyjne podejmowane przez Europejski Komitet Normalizacyjny Elektrotechniki. W ramach wprowadzanych rozwiązań poruszone mają zostać także elementy wskazane w tzw. Clean Energy Package, tj. prawa konsumenckie czy kwestie rozliczeń.

Chociaż działania są sygnowane jako „pakiet”, KE prowadzi je osobnymi torami tzn. osobno proceduje inicjatywę w zakresie nowelizacji rozporządzenia PE i Rady (WE) nr 715/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego i uchylającej rozporządzenie (WE) nr 1775/2005, a osobno w zakresie nowelizacji dyrektywy PE i Rady 2009/73/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylającej dyrektywę 2003/55/WE. W tym pierwszym przypadku inicjatywa znajduje się obecnie na etapie zbierania opinii, co potrwa do 10 marca 2021 r. Skierowanie do konsultacji publicznych przewiduje się na II kwartał 2021 r., zaś przyjęcie projektu na IV kwartał 2021 r. Co się tyczy drugiej inicjatywy, aktualnie ona jest także opiniowana, czego koniec przewiduje się na 22 marca 2021 r. Skierowanie projektu do konsultacji publicznych oraz jego przyjęcie są planowane na ten sam okres, co w przypadku pierwszej inicjatywy.

Drugie z proponowanych rozwiązań, tzw. Strategia Metanowa stanowi bezpośrednią konsekwencję wydania Komunikatu Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów dotyczący strategii Unii Europejskiej na rzecz ograniczenia emisji metanu z dnia 14 października 2020 r. W akcie tym KE zobowiązała się do przedstawienia propozycji legislacyjnych dotyczących obowiązkowego pomiaru, raportowania i weryfikacji (MRV) na poziomie przedsiębiorstw działających w sektorze energetycznym w oparciu o metodologię Oil and Gas Methane Partnership (OGMP 2.0.) oraz obowiązkowego usprawnienia namierzania i naprawy (LDAR) wycieków metanu w infrastrukturze gazowej.

Jak zostało przedstawione w ramach informacji o inicjatywie, KE dostrzega konieczność wprowadzenia nowych regulacji pozwalających na powstrzymanie emisji metanu do atmosfery, gdyż zagadnienie to nie jest obecnie w żaden sposób regulowane. Problem ten odnosi się w szczególności do sektora energetycznego, ponieważ jest on odpowiedzialny za produkcję ok. 19 % wszystkich emisji tego związku powstających na skutek działalności człowieka. Potrzebę zmniejszenia skali przenikania metanu do atmosfery wynika także z ogólnego obowiązku państw członkowskich jaki muszą wypełniać w ramach Wspólnego Wysiłku Redukcyjnego. Na realizację tego ogólnego zadania składają się dwa szczegółowe cele określone przez KE, tj.:

(i)           polepszenie dostępu i dokładności do informacji o konkretnych źródłach emisji metanu związanych z energią zużywaną w UE oraz

(ii)          wprowadzenie na poziomie unijnym obowiązków nakładanych na przedsiębiorstwa, mających na celu ograniczenie tych emisji w różnych segmentach łańcucha dostaw energii w obszarze wycieku metanu, odpowietrzania i ograniczania skutków spalania, które łącznie stanowią główne źródła emisji metanu w sektorze energetycznym.

W przypadku tej inicjatywy także dochodzi do nieścisłości w nazewnictwie. Co prawda nazywana jest ona „strategią”, jednak jej celem zdaje się być przyjęcie nowego rozporządzenia. Projekt znajduje się obecnie na etapie konsultacji publicznych, co potrwa do 1 maja 2021 r. Przyjęcie projektu planowane jest na IV kwartał 2021 r.

Przebieg poszczególnych postępowań oraz uzasadnienia dla podejmowanych inicjatyw są dostępne na stronie: https://ec.europa.eu/info/law/better-regulation/have-your-say

Autor: Marcel Krzanowski

Nowa unijna strategia przemysłowa

Aktualności, Energetyka, Klimat, , , , , , , , , , , , , , Możliwość komentowania Nowa unijna strategia przemysłowa została wyłączona

Nowa strategia przemysłowa ma pomóc europejskiemu przemysłowi w realizacji podwójnej transformacji (ekologicznej i cyfrowej), a w konsekwencji w osiągnięciu neutralności klimatycznej przy jednoczesnym przyjęciu wiodącej roli w sektorze cyfrowym. Podwójna transformacja niewątpliwie wpłynie na część gospodarki, społeczeństwa oraz przemysł i będzie wymagać wprowadzenia nowych technologii, inwestycji oraz innowacji, które wykreują nowe produkty, usługi, rynek oraz modele biznesowe, jak również ukształtują nowe typy miejsc pracy wymagające nieznanych dotąd umiejętności. Jednocześnie, tak funkcjonująca i rozwijająca się Europa dzięki ww. zabiegom, przejdzie z produkcji liniowej do gospodarki o obiegu zamkniętym.

Głównym celem przedstawionej strategii jest dążenie do zwiększenia konkurencyjności Europy oraz strategicznej autonomii w czasach zmiany układy sił politycznych na świecie oraz nasileniu globalnej konkurencji. Ponadto, celem strategii ukierunkowanej na rzecz małych i średnich przedsiębiorstw jest również ograniczenie biurokracji oraz ułatwienie im prowadzenia działalności gospodarczej na jednolitym rynku oraz poza nim z jednoczesną możliwością uzyskiwania dostępu do finansowania. Nowa strategia przemysłowa przewiduje również konkretne działania, które ukierunkowane są na eliminację przeszkód w sprawnym funkcjonowaniu rynku. KE podkreśla, iż UE potrzebuje europejskiej polityki przemysłowej opartej na konkurencyjności, wiodących światowych badaniach oraz technologiach, otwartym rynku – silnym i jednolitym pozbawionym biurokracji. Jednocześnie, KE wskazuje, iż Europa pozostanie pionierem w rozwoju innowacji przemysłowych, poprawy jakości i sposobów produkcji oraz modeli biznesowych, jednak musi podjąć działania zmierzające do neutralności klimatu i cyfryzacji w stale zmieniającym się i nieprzewidywalnym świecie.

1. Nowa strategia przemysłowa

W związku z celem utrzymania wiodącej pozycji Europy w przemyśle, strategia przemysłowa przewiduje skupienie się na trzech priorytetach:

  • utrzymaniu konkurencyjności przemysłu europejskiego na świecie,
  • zapewnieniu neutralności klimatycznej Europy do 2050 roku,
  • ukształtowaniu cyfrowej przyszłości Europy.

W treści strategii wskazano, że musi ona odzwierciedlać wartości i tradycje unijne, podstawowe czynniki, które napędzają europejską transformację przemysłową, a przy tym zaproponowano szeroki zestaw działań na przyszłość, w tym m. in.:

  • plan działania dotyczący własności intelektualnej, który został ukierunkowany na zachowanie technologicznej suwerenności, propagowanie równych warunków działania w globalnym ujęciu, bardziej skuteczne zwalczanie kradzieży własności intelektualnej, dostosowanie ram prawnych do transformacji ekologicznej i cyfrowej;
  • przegląd unijnych reguł konkurencji, w tym m. in. bieżącą ocenę kontroli połączeń przedsiębiorstw, ocenę adekwatności wytycznych w obszarze pomocy państwa, które mają zagwarantować dostosowanie przepisów unijnych do potrzeb stale zmieniającej się oraz nabierającej cyfrowego wymiaru gospodarki;
  • przegląd przepisów unijnych dot. bezpieczeństwa produktów, wdrożenia europejskiej strategii danych oraz przyjęcia prawa o usługach cyfrowych;
  • maksymalne wykorzystanie narzędzi służących ochronie handlu, w tym również zapowiedź przyjęcia przez KE do połowy 2020 roku białej księgi ukierunkowanej na eliminację zakłóceń wywoływanych na jednolitym rynku przez dotacje zagraniczne, a także na uregulowanie dostępu podmiotów spoza Unii Europejskiego do unijnego finansowania oraz unijnych zamówień publicznych;
  • przeznaczenie środków na rzecz modernizacji i dekarbonizacji sektorów energochłonnych, wspierania sektora zrównoważonej i inteligentnej mobilności, jak również promowania efektywności energetycznej i zapewniania wystarczających i stałych dostaw energii niskoemisyjnej po cenach konkurencyjnych;
  • zwiększenie strategicznej oraz przemysłowej autonomii Europy poprzez zapewnienie dostaw krytycznych surowców oraz produktów farmaceutycznych; tym celom ma sprzyjać równoległe wsparcie rozwoju strategicznej infrastruktury cyfrowej oraz kluczowych technologii prorozwojowych;
  • zawarcie sojuszy na rzecz czystego wodoru, a w dalszej kolejności na rzecz niskoemisyjnych gałęzi przemysłu, przemysłowych chmur obliczeniowych oraz platform przemysłowych i surowców;
  • tworzenie kolejnych przepisów i wytycznych dot. ekologicznych zamówień publicznych;
  • wznowienie nacisku na innowacje, umiejętności oraz inwestycje;
  • wzmocnienie wspólnych wysiłków w celu utworzenia grupy zadaniowej ds. egzekwowania jednolitego rynku (Single Market Enforcement Task Force) oraz zmniejszenia barier, przed którymi stale stoją przedsiębiorcy prowadzący działalność za granicą, zwiększenia harmonizacji przepisów podatkowych, które częstokroć stanowią dużą przeszkodę dla przedsiębiorców prowadzących działalność transgraniczną (w szczególności poprzez podjęcie działań zmierzających do skonsolidowania podstawy opodatkowania osób prawnych);
  • podjęcie działań zmierzających do utrzymania otwartości europejskiej gospodarki, która jest źródłem jej dobrobytu i konkurencyjności, w tym w szczególności działań, które umożliwią przedsiębiorstwom z obszaru UE właściwy dostęp do innych rynków światowych (w tym m. in. poprzez walkę z agresywnymi planami podatkowymi tworzącymi nierówne szanse oraz przyjęcie międzynarodowych instrumentów zamówień publicznych oraz planu działania na rzecz unii celnej na 2020 rok).

Poza ww. działaniami, KE zamierza regularnie analizować zagrożenia oraz potrzeby poszczególnych ekosystemów przemysłowych angażując w to forum przemysłowe, które ma powstać najwcześniej we wrześniu 2020 roku i skupiać przedstawicieli przemysłu (również MŚP, duże przedsiębiorstwa, partnerów społecznych, badaczy), przedstawicieli państw członkowskich oraz instytucji unijnych.

2. Nowa strategia na rzecz małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP)

W strategii przemysłowej podkreślono szczególna rolę MŚP, które mają kluczowe znaczenie dla powodzenia nowej wizji rozwoju przemysłu. Udzielenie wsparcia MŚP w prowadzonej podwójnej transformacji Europy jest jednym z celów strategii. W szczególności, ma się to przejawiać w dostępie do odpowiednich umiejętności, aktualizacji Europejskiej Sieci Przedsiębiorczości oraz udostępnieniu doradców ds. zrównoważonego rozwoju. MŚP ponadto uzyskają możliwość wykorzystania innowacji cyfrowych oraz wirtualnego centrum monitorowania. Komisja proponuje również usunięcie przeszkód praktycznych i regulacyjnych, które utrudniają rozwój prowadzonej działalności gospodarczej oraz zachęca do udzielenia państwowej pomocy poprzez uruchomienie punktów kompleksowej obsługi takich przedsiębiorstw.

Z dodatkowych udogodnień kierowanych w stronę MŚP, Komisja proponuje wsparcie funduszu na rzecz pierwszych ofert publicznych MŚP, start-upów oraz wzmocnienie przedsiębiorczości kobiet poprzez stymulowanie inwestycji kobiet w przedsiębiorstwa.

3. Jednolity rynek, przynoszących korzyści naszym przedsiębiorcom oraz konsumentom

W strategii przemysłowej podkreślono, iż jednym z największych osiągnięć Europy, które należy utrzymać jest jednolity rynek, dający ogromne perspektywy przedsiębiorcom z całego jej obszaru. To właśnie jednolity rynek umożliwia wymianę usług, towarów oraz stanowi podstawę dla większych możliwości zatrudnienia.

Pomimo tego, rynek ten zawiera szereg blokad, których usunięcie przyniesie dalsze korzyści zarówno dla przedsiębiorców jak i konsumentów. W szczególności, blokady te związane są z restrykcyjnymi oraz złożonymi przepisami krajowymi, niedoskonałą transpozycją i egzekwowaniem przepisów unijnych czy ograniczeniami zdolności administracyjnych państw. Usunięcie tego typu barier będzie możliwe przez utworzenie Planu działania na rzecz lepszego wdrażania i egzekwowania przepisów dotyczących jednolitego rynku, którego zasadniczym celem jest eliminacja przeszkód, które wynikają z naruszenia unijnych przepisów. Plan ten ma opierać się na odnowionym partnerstwie Komisji i państw członkowskich oraz przyjęciu wspólnej odpowiedzialności za zapewnienie stosowania przepisów dot. jednolitego rynku oraz ich egzekwowania.

4. Kluczowa rola sektora energochłonnego

Przyjęta w marcu strategia przemysłowa ma stanowić wsparcie dla zielonej transformacji przedstawionej w dokumencie The European Green Deal.

W strategii podkreślono, iż The European Green Deal jest to nowa europejska strategia rozwoju, która wyraża jeden z głównych celów Komisji – aby Europa do 2050 roku stała się pierwszym na świecie neutralnym dla klimatu kontynentem. Kluczową rolę w realizacji ww. celu ma odegrać przemysł – wszystkie łańcuchy wartości w przemyśle, w tym również sektor energochłonny. Komisja podkreśla, że wszyscy są zobowiązani do pracy nad zmniejszeniem własnego śladu węglowego oraz przyspieszeniem transformacji poprzez zapewnienie niedrogich, czystych rozwiązań technologicznych i poprzez opracowanie nowych modeli biznesowych. Bardziej ekologiczny przemysł będzie potrzebował bezpiecznych dostaw czystej, niedrogiej energii oraz surowców.

Komisja zamierza prowadzić swoje działania w taki sposób, aby w 2021 roku obowiązywały zmienione zasady pomocy państwa w priorytetowych obszarach jakimi są m. in. energetyka oraz ochrona środowiska. Transformacja Europy wymaga modernizacji i dekarbonizacji energochłonnych gałęzi przemysłu, co powinno zostać uznane za najwyższy priorytet. The European Green Deal ustanowił cel stworzenia nowych rynków neutralnych dla klimatu o obniżonej emisyjności gałęzi przemysłu tj. w zakresie produkcji stali i cementu.

Komisja w związku z powyższym zamierza m. in. wspierać przełomowe technologie czystej stali, które doprowadzą do powstania procesu wytwarzania stali zero-węglowej. Nowa strategia chemiczna na rzecz zrównoważonego rozwoju pomoże lepiej chronić ludzi i środowisko przed niebezpiecznymi chemikaliami oraz zachęci do rozwoju innowacji w tym sektorze.

W strategii podkreślono także, że Europa musi zająć się kwestią zrównoważenia produktów budowlanych oraz poprawy efektywności energetycznej i efektywności środowiskowej budowanych aktywów.

Wraz z przyspieszeniem transformacji Europa musi dopilnować, aby nikt nie został w tyle. Z tego względu Komisja wesprze transformację regionów intensywnie wykorzystujących węgiel, w tym m. in. poprzez utworzenie platformy oferującej wsparcie techniczne i doradcze dla regionów i branż o wysokim zużyciu węgla.

Ograniczenie emisji w przemyśle zależeć będzie od zasady „przede wszystkim efektywność energetycza” oraz bezpiecznych i wystarczających dostaw energii niskoemisyjnej po konkurencyjnych cenach. Będzie to wymagać planowania i inwestowania w niskoemisyjne technologie wytwarzania, przepustowość i infrastrukturę. Konieczne będzie bardziej strategiczne podejście do sektorów energii odnawialnej, tj. offshore oraz leżącego u ich podstaw łańcucha dostaw. W konsekwencji, wiąże się to z koniecznością bardziej efektywnego wykorzystania nośników energii, w tym energii elektrycznej, gazu oraz paliw płynnych, jak również stworzeniem inteligentnej integracji wszystkich tych sektorów, co wiąże się z wizją Komisji dot. czystego wodoru. Realizacji celu jakim jest neutralność klimatyczna będzie również możliwa dzięki wykorzystaniu transgranicznych sieci energetycznych.

W strategii podkreślono także konieczność zwrócenia szczególnej uwagi na zrównoważoną i inteligentną mobilność, w których należy upatrywać odpowiedzialność jak i potencjał do napędzania bliźniaczych przemian, wsparcie konkurencyjności przemysłowej Europy i poprawy łączności. Dotyczy to w szczególności przemysłu motoryzacyjnego, lotniczego, kolejowego i stoczniowego, a także paliw alternatywnych oraz inteligentnej i połączonej mobilności. W związku z powyższym, Komisja zapowiada opracowanie kompleksowej strategii na rzecz zrównoważonej i inteligentnej mobilności. W przypadku utrzymujących się różnic w ambicjach światowych w tym zakresie, Komisja w 2021 roku zaproponuje ponadto mechanizm dostosowania granic węgla, aby w pełni ograniczyć ryzyko ucieczki emisji, w pełnej zgodności z zasadami WTO.

Komisja wśród założeń strategii wymieniła również utworzenie wspólnej europejskiej platformy – bazy danych na temat energii, co doprowadzi do zwiększenia zdolności innowacyjnych sektora energetycznego.

***

Przedstawiona strategia stanowi podwaliny unijnej polityki przemysłowej, która wesprze podwójną transformację, zwiększy konkurencyjność unijnego przemysłu w skali światowej oraz zwiększy strategiczną autonomię Europy. W szczególności, biorąc pod uwagę istotne społeczne konsekwencje nadchodzących zmian, niezbędne będzie podjęcie dialogu z partnerami społecznymi jak również społeczeństwem. Komisja Europejska podkreśla, iż będzie dążyć do zwiększenia politycznej odpowiedzialności za strategię, co będzie odbywać się na podstawie regularnego monitorowania procesu jej wdrażania jak również analizy kluczowych wskaźników wydajności. Komisja jednocześnie podkreśla, że jedynie wspólne zaangażowanie Unii oraz państw członkowskich i regionów, przemysłu, MŚP i wszystkich innych zainteresowanych stron w odnowionej formie partnerstwa pozwoli Europie na pełne wykorzystanie transformacji przemysłowej.

autor: Joanna Nowak, Wawrzynowicz i Wspólnicy Sp. k.

Deklaracja o zrównoważonej i inteligentnej infrastrukturze gazowej

Aktualności, Energetyka, Gaz, Klimat, , , , , , Możliwość komentowania Deklaracja o zrównoważonej i inteligentnej infrastrukturze gazowej została wyłączona

Podczas nieformalnego spotkania członków Rady UE ds. Transportu, Telekomunikacji i Energii odbytego w dniach 1 i 2 kwietnia 2019 r. podpisano „Deklarację o zrównoważonej i inteligentnej infrastrukturze gazowej”.


Głównym celem deklaracji jest dążenie do maksymalizacji potencjału infrastruktury gazu ziemnego z uwzględnieniem wodoru i gazów odnawialnych. By zwiększyć bezpieczeństwo dostaw sygnatariusze podkreślają konieczność wdrożenia zasad europejskich dotyczących magazynowania gazu. Deklaracja stawia przed podmiotami z sektora prywatnego i publicznego zadanie ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w celu utrzymania wzrostu średniej temperatury na świecie znacznie poniżej 2 °C, a w dalszej perspektywie na poziomie 1,5 ° C powyżej poziomu sprzed epoki przemysłowej. Sygnatariusze wyrazili zadowolenie z przewidywanych transformacji i modernizacji systemu energetycznego w świetle porozumienia paryskiego, a także z przyjęcia projektu ENVE „Czysta planeta dla wszystkich […]”.


Rola gazu w deklaracji przedstawiona została jako nośnika energii transportowanego na duże odległości i przechowalnego przez długi czas. Uznano także, iż wzrost udziału gazów odnawialnych i dwutlenku węgla w miksie energetycznym UE w kolejnych dziesięcioleciach, przyczyniłby się zarówno do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych, jak i dekarbonizacji systemu energetycznego. Miałoby to nastąpić poprzez transport innych gazów niż gaz ziemny, takich jak wodór, biometan, czy metan syntetyczny.
Sygnatariusze podkreślili w tym miejscu znaczenie „Inicjatywy wodorowej” z września 2018 r. jako kroku ku uznaniu odnawialnego wodoru za rozwiązanie w zakresie magazynowania energii, a także zrównoważonego nośnika energii i surowca neutralnego dla klimatu. Podniesiona została potrzeba przeanalizowania potencjalnej roli infrastruktury gazowej w transporcie i magazynowaniu wodoru o zerowej zawartości węgla i gazów odnawialnych w przyszłym systemie energetycznym. Przedstawiciele państw członkowskich deklarują oszacowanie udziału wodoru i gazów odnawialnych, które mogłyby wspierać przyszłe systemy energetyczne o obniżonej emisyjności. Za konieczne uznano poszukiwania większą integrację sieci elektrycznych, gazowych i cieplnych przy udziale procesu digitalizacji. Sygnatariusze zachęcają do uwzględnienia w nowych planach infrastruktury gazowej ewolucji zużycia gazu, obecności wodoru i biogazu oraz deklarują podjęcie działań w celu wykorzystania istniejącej infrastruktury do transportu coraz większej ilości wodoru i gazów odnawialnych w całej Europie. W celu realizacji tego przedsięwzięcia niezbędne jest nakreślenie ram regulacyjnych dla wprowadzania wodoru i gazów odnawialnych do sieci gazowej. Również finansowanie w europejskich i międzynarodowych instytucjach finansowych nie pozostaje tu bez znaczenia. Członkowie Rady UE ds. TTE akcentują konieczność analizy możliwości współistnienia różnych rodzajów infrastruktury gazowej dedykowanej gazowi ziemnemu, domieszkom gazu ziemnego i wodoru lub czystego wodoru, a także zbadania w jaki sposób wtryskiwanie wodoru i gazów odnawialnych wpłynie na jakość gazu.

Autor: Barbara Wojciechowska, Wawrzynowicz & Wspólnicy sp. k.