energia.edu.pl

  • energia.edu.plenergia.edu.pl
  • O portalu
    • O autorach
    • Polityka Cookies
  • Energetyka
    • Gaz
    • Elektroenergetyka
    • OZE
    • Ciepłownictwo
    • Atom
  • Klimat
  • Samorządy
  • Kontakt
  • Search

wodór

Rząd przyjął „Politykę energetyczną Polski do 2040 r.”

2021-02-11Aktualności, Energetyka, energia elektryczna, Klimat, OZEenergetyka jądrowa, fotowoltaika, gaz ziemny, pep2040, polityka energetyczna polski 2040, transformacja energetyczna, UE, wodórMożliwość komentowania Rząd przyjął „Politykę energetyczną Polski do 2040 r.” została wyłączona

Polski plan na transformację energetyczną stał się faktem. Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie przyjęcia „Polityki energetycznej Polski do 2040 r.” – pierwszego od 12 lat dokumentu strategicznego odnoszącego się do sektora energetycznego. Jest to 1 z 9 strategii zintegrowanych przewidzianych w „Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”.

Dokument zawiera opis stanu i uwarunkowań sektora energetycznego. Następnie wskazano 3 filary PEP2040, na których oparto 8 celów szczegółowych wraz z działaniami niezbędnymi do ich realizacji oraz projekty strategiczne. Zaprezentowano ujęcie terytorialne i wskazano źródła finansowania zamierzeń określonych w dokumencie.

Pierwszym z filarów jest sprawiedliwa transformacja. PEP2040 zakłada udzielenie wsparcia społecznościom najbardziej dotkniętym przemianami w sektorze energetycznym. Chodzi głównie o ludność zamieszkującą rejony węglowe. Niezbędne jest takie przeprowadzenie przekształceń, aby osoby dotychczas pracujące np. w sektorze górnictwa mogły znaleźć zatrudnienie w nowopowstających gałęziach przemysłu tj. odnawialnych źródłach energii lub energetyce jądrowej. Jednocześnie formułowany jest postulat walki z ubóstwem energetycznym.

Drugi filar to stworzenie zeroemisyjnego systemu energetycznego. Jest to kierunek długoterminowy, który ma realizować unijną dyspozycję osiągnięcia neutralności klimatycznej. Twórcy dokumentu zakładają, że wdrażanie tej wytycznej nastąpi poprzez rozwój wspomnianych energetyki jądrowej oraz odnawialnych źródeł energii. Istotna jest także intensyfikacja energetyki rozproszonej i obywatelskiej.

Ostatni, trzeci filar dotyczy dobrej jakości powietrza. Celem procesu przekształcenia sektora energetycznego jest walka z obecnością pyłów zawieszonych. Oprócz wskazanych wcześniej działań, realizacji tego zadania sprzyjać mają m. in. elektryfikacja transportu oraz promowanie domów pasywnych i zeroemisyjnych.

Ogólne postulaty zawarte w ramach 3 filarów są konkretyzowane w drodze wspomnianych celów szczegółowych oraz projektów strategicznych. Niektóre spośród ich założeń zasługują na szczególną uwagę.

Ambitnym celem jest wdrożenie założeń programu polskiej energetyki jądrowej. W 2033 r. ma zostać uruchomiony pierwszy blok elektrowni jądrowej o mocy ok. 1-1,6 GW, z kolei kolejne mają powstawać co 2-3 lata. Program zakłada budowę łącznie 6 bloków jądrowych. Planowany jest także rozwój odnawialnych źródeł energii. Cel ten wiązany jest przede wszystkim z rozbudową morskich farm wiatrowych, których moc zainstalowana ma osiągnąć ok. 5,9 GW w 2030 r. i 11 GW w 2040 r. Ponadto nastąpi istotny wzrost mocy zainstalowanych w fotowoltaice do ok. 5-7 GW w 2030 r. i ok. 10-16 GW w 2040 r.

Jednocześnie w PEP2040 podkreślona została rola gazu ziemnego jako paliwa „pomostowego” w transformacji energetycznej. Z tego względu strategia zakłada rozbudowę dedykowanej mu infrastruktury oraz dywersyfikację dostaw. Dodatkowo dokument wskazuje konkretny cel jakim jest osiągnięcie zdolności transportu sieciami gazowymi mieszaniny zawierającej ok. 10% gazów zdekarbonizowanych do 2030 r.

Można wskazać także inne, równie interesujące założenia. Twórcy dokumentu planują do 2030 r. zmniejszenie zużycia energii pierwotnej o 23% w stosunku do prognoz zaprezentowanych w PRIMES2007. Cel ten ma zrealizować powszechna termomodernizacja budynków mieszkalnych oraz zapewnienie efektywnego i ekologicznego dostępu do ciepła. Działania te mają mieć także wpływ na redukcję problemu ubóstwa energetycznego o 30% tj. do poziomu maksymalnie 6% gospodarstw domowych w 2030 r. Z kolei do 2040 r. bieżące potrzeby cieplne wszystkich gospodarstw domowych mają być pokrywane przez ciepło systemowe oraz zero- lub niskoemisyjne źródła indywidualne.

Zmiany mają być widoczne nie tylko w domach, ale także na ulicach. Do 2030 r. w miastach powyżej 100 tys. mieszkańców ma funkcjonować zeroemisyjna komunikacja publiczna. Planowany jest dalszy rozwój elektromobilności oraz wykorzystywania paliw alternatywnych. Tu szczególną rolę może odegrać zwłaszcza wodór.

PEP2040 stanowi polski wkład w realizację postanowień „Porozumienia paryskiego”, „Ramowej konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu” (COP21) oraz ogólnej polityki klimatyczno-energetycznej Unii Europejskiej. Jak wskazano w streszczeniu dokumentu, strategia przeprowadzenia transformacji energetycznej ma zainicjować zmiany w całej gospodarce, jednak przy uwzględnieniu obecnych uwarunkowań, a co za tym idzie dokonywaniu zmian w sposób sprawiedliwy i solidarny.

Obecnie dostępne jest jedynie streszczenie PEP2040. Jego pełna treść zostanie opublikowana wraz z uchwałą Rady Ministrów w Dzienniku Urzędowym Rzeczpospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

Autorzy: Marcel Krzanowski, Adam Wawrzynowicz

Plan budowy sieci wodorowej

2020-07-28Aktualności, Energetykadolina wodorowa, Europejski szkielet wodorowy, operatorzy gazowi, sieć wodorowa, szkielet wodorowy, Unia Europejska, wodórMożliwość komentowania Plan budowy sieci wodorowej została wyłączona

Jedenastu operatorów gazowych, wywodzących się z dziewięciu państw członkowskich Unii Europejskiej zaprezentowało plan budowy sieci wodorowej.

Plan dedykowanej infrastruktury transportu wodoru został przygotowany przez: Enagás, Energinet, Fluxys Belgium, Gasunie, GRTgaz, NET4GAS, OGE, ONTRAS, Teréga, Snam i Swedegas.

W opublikowanym raporcie “European Hydrogen Backbone. How a dedicated hydrogen infrastructure can be created”, operatorzy przewidują, że istniejącą infrastrukturę gazową można zmodyfikować w celu transportu wodoru, po przystępnych cenach. Zakładają, że od połowy 2020 roku sieć gazowa będzie systematycznie rozbudowywana i w 2030 roku jej długość wyniesie 6,8 tys. km, tym samy ma ona połączyć tzw. „doliny wodoru”.

Według założeń, do 2040 roku sieć wodorowa liczyć będzie 23 tys. km długości, z czego 75% sieci stanowić będą przebudowane rurociągi gazu ziemnego, które zostaną połączone nowymi odcinkami. Ostatecznie powstać mają dwie równoległe sieci przesyłowe: czystego wodoru i (bio) metanowa.

Powstały szkielet wodorowy transportować będzie wodór produkowany z energii wiatrowej (morskiej) oraz słonecznej w Europie, pozwoli również na import wodoru spoza Europy.

Koszt utworzenia sieci ma wynieść od 27 do 64 mld euro. Według szacunków, średni koszt przesyłu wodoru wynosić będzie od 0,09 do 0,17 euro za kg na 1 tys. km. Jak wskazują twórcy raportu, szeroki zakres szacunków kosztów wynika głównie z niepewności co do (zależnych od lokalizacji) kosztów sprężarek.

Szkielet sieci wodorowej ma objąć całą Unię Europejską, tym samym uczestnicy projektu zapraszają pozostałe europejskie przedsiębiorstwa infrastruktury gazowej, aby włączyły się w dalsze prace na rozwojem przedsięwzięcia.

Z raportem “European Hydrogen Backbone. How a dedicated hydrogen infrastructure can be created” można zapoznać się na stronie: https://gasforclimate2050.eu/sdm_downloads/european-hydrogen-backbone/

Deklaracja o zrównoważonej i inteligentnej infrastrukturze gazowej

2019-04-25Aktualności, Energetyka, Gaz, Klimatdekarbonizacja, deklaracja, emisja gazów cieplarnianych, infrastruktura gazowa, oze, Unia Europejska, wodórMożliwość komentowania Deklaracja o zrównoważonej i inteligentnej infrastrukturze gazowej została wyłączona

Podczas nieformalnego spotkania członków Rady UE ds. Transportu, Telekomunikacji i Energii odbytego w dniach 1 i 2 kwietnia 2019 r. podpisano „Deklarację o zrównoważonej i inteligentnej infrastrukturze gazowej”.


Głównym celem deklaracji jest dążenie do maksymalizacji potencjału infrastruktury gazu ziemnego z uwzględnieniem wodoru i gazów odnawialnych. By zwiększyć bezpieczeństwo dostaw sygnatariusze podkreślają konieczność wdrożenia zasad europejskich dotyczących magazynowania gazu. Deklaracja stawia przed podmiotami z sektora prywatnego i publicznego zadanie ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w celu utrzymania wzrostu średniej temperatury na świecie znacznie poniżej 2 °C, a w dalszej perspektywie na poziomie 1,5 ° C powyżej poziomu sprzed epoki przemysłowej. Sygnatariusze wyrazili zadowolenie z przewidywanych transformacji i modernizacji systemu energetycznego w świetle porozumienia paryskiego, a także z przyjęcia projektu ENVE „Czysta planeta dla wszystkich […]”.


Rola gazu w deklaracji przedstawiona została jako nośnika energii transportowanego na duże odległości i przechowalnego przez długi czas. Uznano także, iż wzrost udziału gazów odnawialnych i dwutlenku węgla w miksie energetycznym UE w kolejnych dziesięcioleciach, przyczyniłby się zarówno do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych, jak i dekarbonizacji systemu energetycznego. Miałoby to nastąpić poprzez transport innych gazów niż gaz ziemny, takich jak wodór, biometan, czy metan syntetyczny.
Sygnatariusze podkreślili w tym miejscu znaczenie „Inicjatywy wodorowej” z września 2018 r. jako kroku ku uznaniu odnawialnego wodoru za rozwiązanie w zakresie magazynowania energii, a także zrównoważonego nośnika energii i surowca neutralnego dla klimatu. Podniesiona została potrzeba przeanalizowania potencjalnej roli infrastruktury gazowej w transporcie i magazynowaniu wodoru o zerowej zawartości węgla i gazów odnawialnych w przyszłym systemie energetycznym. Przedstawiciele państw członkowskich deklarują oszacowanie udziału wodoru i gazów odnawialnych, które mogłyby wspierać przyszłe systemy energetyczne o obniżonej emisyjności. Za konieczne uznano poszukiwania większą integrację sieci elektrycznych, gazowych i cieplnych przy udziale procesu digitalizacji. Sygnatariusze zachęcają do uwzględnienia w nowych planach infrastruktury gazowej ewolucji zużycia gazu, obecności wodoru i biogazu oraz deklarują podjęcie działań w celu wykorzystania istniejącej infrastruktury do transportu coraz większej ilości wodoru i gazów odnawialnych w całej Europie. W celu realizacji tego przedsięwzięcia niezbędne jest nakreślenie ram regulacyjnych dla wprowadzania wodoru i gazów odnawialnych do sieci gazowej. Również finansowanie w europejskich i międzynarodowych instytucjach finansowych nie pozostaje tu bez znaczenia. Członkowie Rady UE ds. TTE akcentują konieczność analizy możliwości współistnienia różnych rodzajów infrastruktury gazowej dedykowanej gazowi ziemnemu, domieszkom gazu ziemnego i wodoru lub czystego wodoru, a także zbadania w jaki sposób wtryskiwanie wodoru i gazów odnawialnych wpłynie na jakość gazu.

Autor: Barbara Wojciechowska, Wawrzynowicz & Wspólnicy sp. k.

Odwiedź też:

prawo-naprawcze
Restrukturyzacja

Portal tworzony przez:

Tagi

efektywność energetyczna elektromobilność energetyka energia elektryczna europejski zielony ład gaz ziemny infrastruktura gazowa inwestycje KE Komisja Europejska neutralność klimatyczna nowelizacja odbiorca końcowy oze pep2040 prawo energetyczne the european green deal transformacja energetyczna Unia Europejska URE
W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies. Akceptuję Czytaj politykę cookies
Polityka Cookies
Necessary Always Enabled