wodór

Plan budowy sieci wodorowej

Jedenastu operatorów gazowych, wywodzących się z dziewięciu państw członkowskich Unii Europejskiej zaprezentowało plan budowy sieci wodorowej.

Plan dedykowanej infrastruktury transportu wodoru został przygotowany przez: Enagás, Energinet, Fluxys Belgium, Gasunie, GRTgaz, NET4GAS, OGE, ONTRAS, Teréga, Snam i Swedegas.

W opublikowanym raporcie “European Hydrogen Backbone. How a dedicated hydrogen infrastructure can be created”, operatorzy przewidują, że istniejącą infrastrukturę gazową można zmodyfikować w celu transportu wodoru, po przystępnych cenach. Zakładają, że od połowy 2020 roku sieć gazowa będzie systematycznie rozbudowywana i w 2030 roku jej długość wyniesie 6,8 tys. km, tym samy ma ona połączyć tzw. „doliny wodoru”.

Według założeń, do 2040 roku sieć wodorowa liczyć będzie 23 tys. km długości, z czego 75% sieci stanowić będą przebudowane rurociągi gazu ziemnego, które zostaną połączone nowymi odcinkami. Ostatecznie powstać mają dwie równoległe sieci przesyłowe: czystego wodoru i (bio) metanowa.

Powstały szkielet wodorowy transportować będzie wodór produkowany z energii wiatrowej (morskiej) oraz słonecznej w Europie, pozwoli również na import wodoru spoza Europy.

Koszt utworzenia sieci ma wynieść od 27 do 64 mld euro. Według szacunków, średni koszt przesyłu wodoru wynosić będzie od 0,09 do 0,17 euro za kg na 1 tys. km. Jak wskazują twórcy raportu, szeroki zakres szacunków kosztów wynika głównie z niepewności co do (zależnych od lokalizacji) kosztów sprężarek.

Szkielet sieci wodorowej ma objąć całą Unię Europejską, tym samym uczestnicy projektu zapraszają pozostałe europejskie przedsiębiorstwa infrastruktury gazowej, aby włączyły się w dalsze prace na rozwojem przedsięwzięcia.

Z raportem “European Hydrogen Backbone. How a dedicated hydrogen infrastructure can be created” można zapoznać się na stronie: https://gasforclimate2050.eu/sdm_downloads/european-hydrogen-backbone/

Deklaracja o zrównoważonej i inteligentnej infrastrukturze gazowej

Podczas nieformalnego spotkania członków Rady UE ds. Transportu, Telekomunikacji i Energii odbytego w dniach 1 i 2 kwietnia 2019 r. podpisano „Deklarację o zrównoważonej i inteligentnej infrastrukturze gazowej”.

Głównym celem deklaracji jest dążenie do maksymalizacji potencjału infrastruktury gazu ziemnego z uwzględnieniem wodoru i gazów odnawialnych. By zwiększyć bezpieczeństwo dostaw sygnatariusze podkreślają konieczność wdrożenia zasad europejskich dotyczących magazynowania gazu. Deklaracja stawia przed podmiotami z sektora prywatnego i publicznego zadanie ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w celu utrzymania wzrostu średniej temperatury na świecie znacznie poniżej 2 °C, a w dalszej perspektywie na poziomie 1,5 ° C powyżej poziomu sprzed epoki przemysłowej. Sygnatariusze wyrazili zadowolenie z przewidywanych transformacji i modernizacji systemu energetycznego w świetle porozumienia paryskiego, a także z przyjęcia projektu ENVE „Czysta planeta dla wszystkich […]”.

Rola gazu w deklaracji przedstawiona została jako nośnika energii transportowanego na duże odległości i przechowalnego przez długi czas. Uznano także, iż wzrost udziału gazów odnawialnych i dwutlenku węgla w miksie energetycznym UE w kolejnych dziesięcioleciach, przyczyniłby się zarówno do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych, jak i dekarbonizacji systemu energetycznego. Miałoby to nastąpić poprzez transport innych gazów niż gaz ziemny, takich jak wodór, biometan, czy metan syntetyczny.
Sygnatariusze podkreślili w tym miejscu znaczenie „Inicjatywy wodorowej” z września 2018 r. jako kroku ku uznaniu odnawialnego wodoru za rozwiązanie w zakresie magazynowania energii, a także zrównoważonego nośnika energii i surowca neutralnego dla klimatu. Podniesiona została potrzeba przeanalizowania potencjalnej roli infrastruktury gazowej w transporcie i magazynowaniu wodoru o zerowej zawartości węgla i gazów odnawialnych w przyszłym systemie energetycznym. Przedstawiciele państw członkowskich deklarują oszacowanie udziału wodoru i gazów odnawialnych, które mogłyby wspierać przyszłe systemy energetyczne o obniżonej emisyjności. Za konieczne uznano poszukiwania większą integrację sieci elektrycznych, gazowych i cieplnych przy udziale procesu digitalizacji. Sygnatariusze zachęcają do uwzględnienia w nowych planach infrastruktury gazowej ewolucji zużycia gazu, obecności wodoru i biogazu oraz deklarują podjęcie działań w celu wykorzystania istniejącej infrastruktury do transportu coraz większej ilości wodoru i gazów odnawialnych w całej Europie. W celu realizacji tego przedsięwzięcia niezbędne jest nakreślenie ram regulacyjnych dla wprowadzania wodoru i gazów odnawialnych do sieci gazowej. Również finansowanie w europejskich i międzynarodowych instytucjach finansowych nie pozostaje tu bez znaczenia. Członkowie Rady UE ds. TTE akcentują konieczność analizy możliwości współistnienia różnych rodzajów infrastruktury gazowej dedykowanej gazowi ziemnemu, domieszkom gazu ziemnego i wodoru lub czystego wodoru, a także zbadania w jaki sposób wtryskiwanie wodoru i gazów odnawialnych wpłynie na jakość gazu.

Autor: Barbara Wojciechowska, Wawrzynowicz & Wspólnicy sp. k.